1970 yılı Haziran ayıydı.
Sendikaların önemli direnişleri olmuş ve o zamanki Genelkurmay Başkanı Memduh Tağmaç,bu durumu şöyle açıklamıştı:(Dün gibi de aklımda)
-Sosyal uyanış,ekonomik gelişmeyi aştı.
Bu mealen şöyle demekti:Bir yolu bulunup,bunun "durdurulması" şarttı!
Aynen öyle oldu,1971 Martında bir "müdahale" ile meşru hükümet alaşağı edilivermişti ve bunun adı da tarihe 12 Mart Muhtırası olarak geçmişti.
15 Temmuz 2016 gecesinde de benzer durumu gördük.
Toplumsal uyanış hayatı zorluyordu!
Ve Türkiye gibi "devlet geleneği" olan ülkede bile gerek Cumhurbaşkanının,gerekse de Genelkurmay Başkanının en yakınına kadar "darbeciler" sızabilmişti.
İşte halkta en büyük infiallerden biri de buydu.
Nasıl oluyordu da,bir örgüt bu "mevkilere" kadar gelebiliyordu ?
İşte bu ve benzeri sorular,devletin yeniden yapılandırılmasının şart olduğunu kamu vicdanına gösterdi.
En azından ben böyle düşünmekteyim.
Adının ne olacağı /olması gerektiği bu noktada pek de önemli değil,lakin devletin yeniden yapılandırılması ve sızmalara karşı donanımlı hale getirilmesi gerekiyor.
Bu da işinin ehli olan,sivil iradenin önemini kavrayan ve demokrasiyi içselleştiren "kamu görevlilerinin" varlığıyla mümkün olacaktır.
Mevcut mekanizma sonuç itibarıyla bütün bunların doğmasına sebep oldu.Bu yapıyla yol almak artık mümkün değil.
İşte bunların tartışılması ve ortak aklın devreye sokulması zamanıdır.
Eski devlet "faş oldu" diyebiliriz ya da "Kral Çıplak" denebilir.Zaten tankın önüne ölümüne yatan ve bu uğurda "241" şehit veren insanımız bunu haykırdı da.
Yapılması gereken hem değerlerin hem de mekanizmaların konuşulmasıdır.Unutmayalım ki Amin Maaoluf, "Ölümcül Kimlikler "adlı kitabında net bir şey söylemektedir:
-Demokrasilerde,kutsal olan mekanizmalar değil,değerlerdir!(S/125)
Demokrasilerde üç sistem de meşrudur,birinin varlığının tartışılmasının "savaş sebebi" sayılmasının mantıki bir yanı ve geçerliliği yoktur.
Ayrıca esas önemli olan "nasıl bir ülkede/ Türkiye’de yaşamak istiyoruz?"
sorusuna cevap aramak ve bulmak olduğudur.