Aydınlanma yüreğimi ışıttıkça ışığım içimin sesinden önce gökyüzüne ulaştı..Gökyüzü benimle söyleşmeye başlamıştı.Gökyüzünün evrensel hesaplarıyla yeryüzünün matematiğini konuştuk uzun uzun..Geçmişte yaşanan askeri darbeleri,darağaçlarını,sıkı yönetimleri yap-boz tahtasına çeviren zihniyeti kınadık.Yıkılıp kurulan para saltanatları,soygunlarla zenginleyenlerin karşısında onurla duran emeğe saygı duyarak bir gürültü koptu.Gökyüzü yarılmış gibi yağmur yağıyordu..Bu yağmurla yıkanıyordu ağaçlar.Evlerin çatılarını yıkayan damlalar,sokaktakileri ıslatıyordu.Kimisi elini yüzünü yıkadı yağmur suyuyla,kimisi avuç avuç içmeye başladı.Gel-git içindeki gökyüzünde gezine ay tam ondördündeydi..Hızla devinmeye başladı;gel-git dalgalarından etkilenen dalgalar kabardıkça kıyılara taştı.İnsan insan olabildiği kadar içindekileri dışına vurmaya başlamıştı.Büyük çalkantıların içinde dünyanın yüreği çarpmaya başlamıştı..
Aydınlanma ile başlayan ışık hüzmesi bellekleri ağartıyor;bu ağartıyla söyleşen iç sesimle gökyüzündeki ışık hüzmelerinin doruğundan yağmur damlacıklarının yeryüzüne yolculuğundaki evrenselleşen sevgiler içinde insan-insana yaşamanın filizlerinin nasıl da çoğaldığını görüyorduk..Meraklı gözlerle dünyaya baktım:kişiler ve fikirler yağmurun güvencesinde fililizlerini çıkarıyor;gelecek günü bu gün ağartıyordu...