Gün gelecek benimde o büyülü şeyin, aşkın peşinden koşacağımı, hiçbir şeyin ondan daha önemli olmadığını, Bütün olumsuzluklara rağmen bir türlü vazgeçemeyeceğimi, daha önceden söyleseler inanmazdım. Çünkü bunu yapacak cesaretimin olmadığını çok iyi biliyordum. Kendi adıma kararlar veremeyeceğimi, yaşantımın sadece kendime ait olmadığını, benim bir birey değil her zaman birilerine bağımlı biri olarak hayatımın devam edeceğini düşünüyordum. Bu düşünce uzun yıllar boyu sürdü, ama öyle bir şey oldu ki, bütün bu düşüncelerden sıyrılıp bir anda sanki o eski ben, gitmiş yerine kendine güvenen ve kendi kararlarını veren bir birey haline dönmüştüm. Beni bu duruma getiren şey neydi? Evet aşık olmuştum ve mutluluğun bu olduğunu anlamıştım. Seviyordum ama aynı zamanda da seviliyordum bu duygu o kadar güzeldi ki neden bu kadar zaman aşkı kendimden uzak tuttuğumu kendime sorguladım durdum . Artık yüzüm gülüyor ve bu güzel duygunun her şeyden daha önemli olduğunu düşünüyordum. Evet geç de olsa bundan sonra kendime haksızlık yapmayacak ve insana mutluluk aşılayan bu güzel duyguyu bende doyasıya yaşamalıydım. Şartlar bu aşkı yaşamaya çok ta uygun değildi belki ama ne fark ederdi ki mutluydum ve artık benim olan bu hayatı yalnızca ben yaşamalıydım ve yaşayamadığım onca uzun yılların acısını çıkarmalıydım henüz vakit varken yapmalıydım bunu.

Ben hayatı ne yazık ki erteledim ama geçte olsa bunu fark ettim ve artık sadece kemdim için anları yaşamak istiyorum çünkü hayat çok kısa giden günleri geri getiremediğimiz gibi, yarınlarında neler getireceğini kestirmiyoruz. O yüzden hayatı ertelemeden anları yaşamalıyız.

İsmihan Erdoğmuş/ ( kar_çiçeğim )

23/8/2008