Bugün İstanbul -Yenikapı tarihi bir mitinge tanıklık etti.
Sanal aleme AA kaynaklı düşen haberlere bakılırsa 5 milyon insanın katıldığı açıklandı.Bu biraz abartılı olsa bile "gördüğümüz "kabalık gerçekten mahşeri bir kalabalıktı.
Bu konuda çok şey yazılacak ve söylenecek tabi...Ki hak ediyor her şeyi bu katılan insanlar.
Ama ben dikkatimi çeken iki konuya takılıp,kaldım.
Hiç "ötekileştirme" yoktu meydanda,tersine büyük bir sahiplenme vardı.
Kemal Kılıçdaroğlu,M.Kemal Atatürk’ün yanında Kazım Karabekir’i ve Rauf Orbay’ı ekleyip sayarken bir büyük "sahiplenme" ve yeni bir tarih okuması yapmış;Başbakan Binali Yıldırım da Necip Fazıl ile Nazım’ı birlikte anmış ve onlardan alıntılar yapmıştı.Ahmed Arif de cabası.
Bence olması gereken buydu.
"Değerlerimizi "kategorize etmeden sahiplenmek ve birbirlerinin karşılarına "dikmeden" onları yad etmek,bu toprakların hasret kaldığı şeydi.
Bir tür vefa gösterisiydi,karşılıklı "jestler" de denebilir.
Sanatçı Yılmaz Erdoğan,"Otogargara "adlı oyununda "Eskiden kendi dünya görüşümüzü kuvvetlendirmek için okurduk,oysa dünyayı tanımak için okumak gerek(miş)!" demişti yıllar önce ve çok tutmuştum bu sözleri.
7 Ağustosta yeni bir "ruh" ve "anlayış" ortaya çıktı.
Bu devam ederse/ ettirilebilirse,sadece bugünü değil,geleceği de kazanırız.
Bizim kuşak ne yazık ki hayata biraz da "düşman "üzerinden baktı.Hayatın böyle olmadığını hem hayat,hem de yıllar bize öğretti.
Bu sahiplenme duygusuydu beni en çok etkileyen.
Bugün "başarıldı",gelecekte de devam ettirilirse kazanılan bir "gelecek" ya da bir "dünya" bizi beklemektedir.
Hele hele genç kuşaklar için çok değerlidir "gelecek".
Yani yaşanacak yılların varlığı.
7 Ağustos uzarsa,gelecek olur / olacaktır!
Gün değil bu "anlayış" tabi ki.