Bazen hiç beklemediğin bir anda aşık olursun. Sen, ne kadar inat ederek sevmicem desen de AŞK bir şekilde ensene o kutsal tokatını vurur sen istesen de, istemesen de…
Aslında çok güzel bir duygu, sevmek ve sevilmek…tabi doğru kişiyle bunu yaşamak daha da güzelleştiriyor bu tarifi imkansız duyguyu. Peki..Peki, ya sonra…?
Her şey ilk başta olduğu gibi, güzel mi devam ediyor ? diye sorarsanız, tabi ki de hayır…Bir süre sonra küçük veya büyük şeyler yüzünden ayrılıklar yaşanabiliyor, istisnai durumlar var tabiî ki de…
Peki şimdi soruyorum size;
Kolay olan arkaya bakmadan çekip gitmek midir, yoksa gidenin arkasında kalmak mıdır? Gidene dur diyememek midir zor olan? Peki neden gururdan mı, sevdadan mıdır bu inat? Aslına bakılırsa sevdanın geriye kalanda bıraktığı izdendir bu inat… kimi çektiği acıları an be an hatırladığı için dur demez, kimi nazlandığı için, kimi ise sevdiğini söylemeyi gururuna yediremediği için…
Her aşk kendi içinde bir hikaye barındırır ve çoğu ayrılıklar kanatır taraflardan birini. Biri hırçın bir poyraz gibi kasıp kavurur etrafındakileri, diğeri masum ve sessiz, içine akıtır gözyaşlarını… kimseye anlatamaz içinde kopan fırtınaları. Tek dert ortağı geceleri inci tanelerini içine hapseden yastığı olur. Hayata küser, kendini kapatır dünyaya, insanlara… ama bu genelde acıyla biten sevdalarda görülür. Biri üzülürken, diğeri gününü gün eder…
Oysa severek ayrılanlar başkadır, gerçekten seve seve ayrılmışlardır. Tarifi imkansız bir acı içindedirler. Ne gitmek kolaydır onlar için, ne geride kalmak… ne kal diyebilirler, ne de gitme… onlar için hayat artık bitmiştir, yaşamanın bir anlamı yoktur.
Yeni doğmuş bir bebek misali sevgi ve şefkate aç olurlar, fakat kimse dolduramaz bu açlığı birbirlerinden başka. Bir yanları eksik, bir tarafları boşlukta olur… ne git demek kolaydır, ne de giderim diyebilmek…
Ya sizce ?
Ömür boyu gerçekten olmak istediğiniz kişiyle beraber olmanız dileğiyle…