"Ya hayır tabikide suriyeliler vatandaşımız olmasın."

Ülkede elinde son model telefonuyla, yediği önünde yemediği arkasında, her şey benim, bana kimse dokunmasın, huzurum bozulmasın havasında faşistler var.
Ağızlarını yaya yaya şey diyorlar "suriyeliler gitsin, hayır istemiyorum."
İstemiyorsan arkadaşım sen git. Mülk Allah’a ait sen istesen de istemesen de bunu değiştiremezsin.
Adamlar önce Allah sonra Türkiye diyerek ne şartlar altında buralara geliyorlar sen sözde müslümansın ya, özellikle müslüman olduğun için sırtını dön çünkü müslümanlık bu dimi?
İstemediklerini belli ettikten sonra azıcık vicdanen rahatsız olanlarda şunu diyor "Suriyeliye yardım edilsin lakin vatandaşlık verilmesin." Bunu diyen insanında samimiyetini sorgularım kusura bakılmasın. Devlet bırakılır mı diyorsun cihad edilsin diyorsun. E adamları zaten devlet vuruyor ve elinde hiç bir imkan olmadan ailesini kaybetmiş adam neyle, taşla sopayla mı cihad etsin? Bu cihad olmuyor yalnız, düpedüz intihar oluyor.
Bak karşı karşıya kaldığın durum imtihan olabilir. Senin yarın düşmeyeceğin ne malum? Sen kardeşine kapı açmadıktan sonra sana kim kapı açsın. Bir mazlum, bir mağdur, çaresizlik içinde senin ülkene muhtaçsa, o ülke kirlenmez, güzelleşir; sofran bereketlenir, huzurun çoğalır. Ama sen ’git kenarda sessizce öl’ dersen, vallahi bir gün kirli postallarıyla gelirler, o ülkeyi çiğner, o sofrayı dağıtır, senin de, ailenin de huzurunu bozarlar. Bugün onlara yarın sana kardeşim. Onlar mülteci, bizde öyle.