UYANIŞ
Maksimilian derin uykusundan çılgınca çalan zil sesiyle uyandı. Anormal derecede yorgun hissediyordu. Beyni uğulduyor, gözleri kararıyordu. Sanki çok uzun süre uyumuş gibiydi. Başını kaldırdığında tüm ışıklar açılmış ve zil sesi de susmuştu. Vücudunun her yeri adeta dayak yemiş gibi ağrıyordu. Halsiz ve yorgun hissettiği halde büyük bir merakla yerinden doğruldu.
Nerede olduğunu ve buraya neden geldiğini hatırlamıyor ne kadar uyuduğunu bile bilmiyordu. Bulunduğu oda ilginç bir labaratuar görünümünde ve uyuduğu yatak da bir çeşit kapsüle benziyordu.
Maksimilian yavaşça yataktan dışarı çıktı.
Beynindeki uğultu hafiflemiş daha iyi düşünebilir duruma gelmişti. Yatağın biraz ilerisindeki masaya doğru yürüdü ve ona dayanarak şaşkın bakışlarla bulunduğu odaya göz gezdirmeye başladı.
Her dakika sanki beyin fonksiyonları daha da düzeliyor ve içinde bulunduğu durumun vehametini fark etmeye başlıyordu.
Hiç bir şey hatırlamadığı halde, bilmediği garip bir ortamda neden ve kimler tarafından ne amaçla uyutulduğunu bile bilmiyor oluşu endişe vericiydi. Bulunduğu yer ise yaklaşık 10-15 metrekare genişliğinde her yeri garip makinalarla dolu, penceresi ve bir çıkışı olmayan ilginç bir labaratuardı. Yavaşça ve sendeleyerek yürümeye ve makinalara dokunarak bir şeyler anlamaya ve hatırlamaya çalıştı. Başındaki ağırlık hafifledikçe silik ve flu bazı anılar hatırlıyor ve bu kabus gibi anıları hatırladıkça içini büyük bir korku kaplıyordu. Devam edecek..(Ismihan Meryem )