BULUTLAR AĞLAMASA,YEŞİLLİKLER NASIL GÜLER?
Bir Pazar gününün mayıştıran uykusuyla birlikte,büyük bir mide ağrısıyla uyandım sabaha.Yediğim
yemekler,bir taş ağırlığında mideme oturuyor ve ara sıra büyük ağrılarla uyanıyordum.
Tekstilde beraber çalıştığımız bir arkadaşım,bana iç hastalıkları dalında profesör olan bir doktor
önermişti.Bu yüzden,doktora gitmeye karar verdim. Bu mide rahatsızlığını daha fazla çekecek direncim kalmamıştı.Pazartesi sabahı iş yerine gidip izin aldıktan sonra,doktora gittim.Doktorun yazahanesi çok kalabalıktı.Neyseki sıram geldi ve muayene olmak için içeriye girdim.Başladım şikayatlerimi anlatmaya.Doktor:’’Bu şikayetlerin ne zamandan beri var?’’diye sordu.’’2004 ylı Öss
sınavından sonra başladı.Üç sene oluyor.’’dedim.Doktor bir anlık daldı.’’Birden daldınız,yoksa kötü bir
anınızımı hatırladınız?’’dedim.Doktor:’’Evet’’dedi derin derin.’’Her hayatın kendine göre ,dinlenmeye değer öyküleri vardır.Eminim sizin de hayata dair ,dinlenmeye değer bir öykünüz vardır.’’dedim.Doktor:’’Haklısın,mutlaka vardır herkesin dinlenmeye değer bir öyküsü.’’diyerek yine
daldı.’’Sizin mide rahatsızlığınız,daha çok stresten kaynaklanıyor.Kendizi rahat hissedin .Fazla stres yapmayın.Çay,kahve ve kola gibi içecekleri fazla tüketmeyin.’’’’Tamam Doktor Bey’’deyip dışarı çıktım.O gün doktorun , Öss sınavı deyince,derinlere dalması beni çok etkilemişti.’’Neydi acaba,onu böyle derinden etkileyen öyküsü?’’diye merak ediyordum.
İlaçlar bittikten sonra,kontrole gittim.İçerisi yine çok kalabalıktı.Sıra bana geldi ve muayene olmak için içeriye girdim.Doktor,yüzünden akan tatlı bir tebbesümle :’’hoş geldin’’ dedi.’’hoşbulduk’’diye cevap verdim.’’Nasılsınız?’’ ‘’Bir süre,kendimi rahat hissetim ve stresten uzak durmaya çalıştım.Şimdi daha iyiym.’’ Dedim.Doktor:’’Sevindim,böyle devam edersen ,ilaç vermeme gerek kalmaz’’ dedi,tatlı tebbesümüyle.’’En çok etkilendiğim stres,2004 ylı ÖSS sınvından sonraki stresti.Ben okumayı çok istedim.Sorunlar çıktı ve kısmet olmadı.Şimdi bile,içimde kanayan ve bir türlü
saramadığım okuma hasreti var.Ne güzel,sizin bir kariyeriniz var.Okudunuz ve kendi ayaklarınız üzerinde durmayı,daha iyi başarıyorsunuz.’’Doktor,derin bir bakışla süzdü beni.’’Bu seviyeye gelmek,
kolay mı oldu sanıyorsun?Çok küçük yaşta annemi kaybettim ve üvey anne eline bakıyordum.Babamın okul için verdiği harçlığı bile alıyordu benden.Yarım ve kuru bir ekmek aralığında geçiyordu,tenefüsler.Kuru bir ekmekle okulda karnımı doyuruyordum.Babam,zaten bana karşı ilgisizdi.Birde üvey anne eziyeti eklenince,hiç çekilmez oluyordu hayat.Daha fazla dayamadım ve evden kaçtım.Sokakta yatıp kalkıyordum.Çalışmaya başladım.Bir kaç sene okula ara verdim.Biraz birikmiş param vardı.Onunla okula yarım yamalak gitmeye başladım.Meğer öğretmenim bu durumdan şüphelenmişti.’’Neden bu zor şartlar altında okuduğunu söylemedin bana? Diye kızdı.O günden sonra öğretmenim bana yardım elini uzattı.’’İşte ben böyle mücadele ettim,okumak için.’’
Tüylerim diken diken olmuş,kelimeler boğazımda düğülenmişti.Gözyaşlarım iliklerime kadar işlenen hüzünle birlikte,akmaya başladı.Doktor:’’İşte böyle.’’dedi.’’bulutlar ağlamasa,yeşillikler nasıl güler?
‘’Evet,haklısınız,bedelsiz hiçbir şey yoktur.Belirli bir seviyey gelebilmek için,mutlaka bir çabaya ihtiyaç vardır.Benim okumam için sarf ettiğim çaba,sizinkinin yanında hiç kalır.Dinlenmeye değer öykünüzü paylaştığınız için,teşekkür ederim.Hoşçakalın.’’deyip dışarı çıktım.Hayat,derin bir iniltiyle yumrukalmıştı doktoru,gözlerinden akan yaşlarla birlikte;ama o pes etmemişti ve bulutların ağlayışıyla,yeşilliklerin nasıl güleceğini ıspatlamıştı…Hayat,çoğu kes insan yüreğinde köhnemiş kamburlar yaratır.Doğrulmak isteyip,doğrulmakta zorlanan yürekler ,hep var olacaktı bu hayatta.Var gücüyle,içimizde devleşen sitem dolu haykırışlar bazı öykülerde, başarının gölgesinde ,işte böyle soluksuz kalmıştı.
Yazan:Sultan Mercan