Hayatın İçinden !

Ah ! be hayat,hayatım…

Hayat çok acımasız,gerçekten.Her şeye rağmen yaşanan bir dünya.Hayatın her dakikası,her saniyesi bir oyun.Biz bu oyunun içinde yaşamaya çalıştığımız kocaman bir dünyadayız.

Bazen gereksiz şartlar,kurallar,yaşam tarzları hayatı bize zorlaştırmakta.Toplumla birlikte yaşanası kurallar.
Ben hayatı bazen esen bir rüzgara benzetiyorum.Bizi oradan oraya alıp savuran kocaman bir kasırga.Biliyor musunuz? Bazen de bir gemide yolculuk eden,okyanusun ortasında çaresizce kalan yaşam savaşı veren.Zor bir hayat.Ya da bence zor.Ya da kolay.Mutluluğu yakaladığımızda ;ah! ne güzel dünya dediğimiz,sevinç duyduğumuz,yaşanası güzel bir dünya.Mutsuzluğu yaşadığımızda ise ; ne kadar acımasız bir dünya diye hayıflandığımız,yaşamdan ürktüğümüz bir dünya.

Bence hayatın en acımasız yanı yalnızlık.Bir türlü içimden çıkaramadığım gün be gün hep yanımda olan o .Benim tatlı belam.Beni hiç terk etmeyen güzellik,gerçek dostum,sırdaşım arkadaşım,sevgilim her şeyim.

Hayat ağlamaktır,gözyaşı dökmektir.Kimseler görmeden için için ağlanan yalnızlık.Bekleyip de umut ettiğin şeyi bulamamak ,gerçekleşmeyen hayallerin seni yiyip bitirmesi.Hayat bu işte!
İnsan kendi kendine yetmiyor,yetemiyor.Ne yapsan nafile. Can taşıyorsun,yaşıyorsun.Hayata ayak uyduruyorsun.Yeri geliyor kırılıyorsun,incecik bir dal gibi,kimin umurunda.

Hayatın; işte! öyle bir şey diyebileceğim kadar güzellik taşıyan bir yaşam,ya da kelimelerle bile anlatamayacağım kadar çok güzel bir şey olmasını dilerdim.

Hep içimde taşıdığım, güzelliğine inandığım, tertemiz sevgim kadar gerçekten dolu dolu bir hayatım olsun dilerdim.Güzel bir şey diye yaşamı dillendirmek isterdim.

Gülmeyi, yaşamayı, nefes almayı o,nunla isterdim.Başımı yaslayacak, huzurum, güvenim diye güzel duyguları onunla hissetmeyi arzulardım.Her güzel şeyi; işte! böyle bir şey diye, o,nunla yaşamak ve yaşıyor olmayı isterdim.

Güneşin doğuşunu,kararan gökyüzündeki yıldızları onunla saymayı,mavi geceleri o,nunla düş
güzelliğinde yaşamayı .

Baharı,yazı,kışı tüm mevsimleri onunla geçirmeyi,onunla yaşamayı.

Hayat bir ders gibi, ya da bir sınav.Dersini başaramadığım,sınavdan geçer not alamadığım,hayat matematiği,çözemediğim işlemler.

Hayat notalarla yazılmış süslü bir müzik olsa.Kulağa hoş gelen, yaşanası, mutluluk dolu duygular, hisler.Konuşan, seni dinleyen güzel insanlar,çocuklar.Duygularım o kadar kalabalık ki; bu kalabalığın içinde sesimi duyuramayan yalnız ben.Sahi siz de hiç benim kadar yaşayıp yalnız kaldınız mı?Ama her insan yalnızdır bir nebze.Bazen de onun kadar güzellik yoktur.

Ben yorgunum,çok yorgunum.Uzaklardayım,gökyüzündeki yıldızlar kadar.Yaralıyım,acılarım kalbimin bir köşesinde saklı.Hiç bilinmeyen benle yaşanmış acılar hüzünler.

Ben bir hayal dünyası mı arıyorum?Mavili bir dünya.Düşlerle örtülü bir güzellik.

Bir tek sevgi.İçimde yaşayan, hep benimle olan ,Yüce Rabbim’in eşsiz sevgisi.

Hayat her şeye rağmen güzel.

Çocuktum ,büyüdüm.Hayatın içinden.

I don’t know !