Bir gün hava çok güzel iken. Güneş tepemizde ama yakmıyor iken kudüs’e koşacağız. Kudüs özgür olacak ve biz seninle el ele kudüs’e koşacağız.
Orada gözleri dolmuş filistinli bir çocuk. Tam Mescid-i Aksa’nın önünde, elinde beyaz bir güvercin...
Birşeyler fısıldıyor güvercinin kulağına.
Kudüs’ün özgürlüğünü. Mescid-i Aksa’nın özgürlüğünü, şehrin artık yetim olmadığını fısıldıyor.
Fısıldıyor ama yahudi kesimi hep kulaklarını kapatıyor.
Biz orada el ele çocuğu izliyoruz. Herkes orada onu izliyor. Tecrit edilmiş sanki görmüyor bizleri. Allah’ım bu nasıl şehadettir! Nasıl bir özlemdir bu!
Yaklaşıyor Mescid-i Aksaya. Bir adım ve bir adım daha. Kollarını hareket ettiriyor. Titriyor kolları. Güvercini kaldırıyor havaya. Eş zamanlı sol gözünden bir damla yaş akıyor. Tekbir getiriyor. Güvercini bırakıyor gökyüzüne. Daha çok ağlıyor. Allah’ım bu zaferin ve özgürlüğün getirdiği sevinç gözyaşları!

Biz oradayız seninle el ele.
Hava çok güzel, biz el ele kudüsteyiz.