Şu bendeki ben ve var ya; bu aralar sefer isteği ile yolculuğa hazırlandı.

Atladım içimdeki sonu gelmez uçurumlardan, düşüşümün her saniyesinde kare, kare tutunmak için uzandım. Kırık kalbin tüm parçaları oramı buramı keserken düşüşümde bile sen vardın. Sundun rehberliğini kederin geçmişinde. Gülüşün kadar ağlaman da farklıydı. Onca yaraların ardında örselenmiş bir çocuktun.

Araladım tüm bölümleri yaprak, yaprak. Yaşamak değil ölmek için de çok geçti. Büyük bir konçerto çalınıyor lakin neredeydim. Titrek çalkantılar arasında ve aksiyon içinde parmak ayı gösteriyor, ay parmağa bakıyordu.

Çelişkili akıntılar arasında düşünürken iz peşindeyim çatırdayan otların arasında. Acemi pilotlar acemi sporcular, acemi kaleciler gibi sanki tost makinesindeydim. Seyri seferde savaşçı ruha ilhâm olmasa, ya da kuş yuvasında civciv olmasa olur mu?

Şamşırak geleneğinin içinde kültürel mirasın barınma alanları parmaklıkların arasına hapis mi veya yok mu edilmişti?
Çekiç sesleri yankılanırken, içimden dumanlar tüte tüte terk eyledim o tarihi antik medeniyetsiz noktaları en yakın yerinden ve;

İki küçük kedi annesinin yanında mutlu! Oynuyorlardı.