Rüzgar hayatın bir parçası,esermiş öyle sakin yalın gezermiş.
Bir güm bir dağa denk gelmiş,etrafında esmiş ,dikkatini çekmekmiş isteği.Lakin dağ onu fak edip ,ilgilenir gibi görünse de heybetli ,başı dik durur ve rüzgara nasihatler de bulunurmuş.
Rüzgar aşık olmuş dağa,lakin dağ onu sarmazmış.Rüzgar buna çok üzülür ,eser gürler başka dağlara gidermiş.Bazen de gelir sert bir fırtına olurmuş dağın başın da.
Hiç bir dağa esmek ya da dokunmak ,ona tad vermezmiş.
Mutsuz öylesine esmeye başlamış.O dağdan uzak durmuş.Her dağı ona benzetir ,bir nebze unutmaya çalışırmış.
Döner dolaşır ,yine o dağa gelirmiş.
Dağ her seferinde daha soğuk ve uzakmış.Rüzgar hiç bir dağın onu böyle bağlamadığını anlamış.
Dağın yakınların da öylece esmeye başlamış,sabırla beklemeye karar vermiş.
Belki bir gün ,dağ onu ne kadar sevdiğini söylermiş.Tek merak ettiği şey ise ,dağın da aynı şeyleri hissedip ,hissetmediğini

Olur da bir gün dağ onu ara r da bende seni seviyorum diyebilir umuduyla hayallere dalmış.
Ne güzelmiş esmek aşkla, bir yanında eserken ,durulmak ve aşka teslim olmak.
Ve bir daha fırtına olmamaya karar vermiş,aşk sarmış onu ,dağ onu sevmese de
Sevmek ve sevilmek ,dağda olsa ,rüzgar da en güzel hali olurmuş besbelli