‘’Rahmetliyi nasıl bilirdiniz?’’

Rahmetin indinde konuşlanmış bu sorunun mademki muhatabı bendim…

Kekeledim usulca.

‘’Duymadım. Daha yüksek sesle lütfen!’’

Olacak iş miydi şimdi? Hem şunun şurasında kaç gün olmuştu da sorguya tabi tutuluyordum?

‘’Bulunduğumuz noktada bundan daha makul bir soru soramadığım için üzgünüm bayan. Hem…’’

Duraksamıştı.

Tepkisizliğimin ölçüsü belli ki rencide edecekti genç adamı. Yine de sürdürdüm sessizliğimi.

‘’Ya, öncesi bayan? Hani, ilk karşılaştığınız o güne geri dönersek…’’

Ne saçmalıyordu bu adam böyle? Bilemezdi tabii ki tarihin tekerrürden ibaret olduğunu. Yoksa bilip de dalga mı geçiyordu aklı sıra?

‘’Görmediniz mi o koca tabelayı da daldınız yürüyüş parkuruna?’’

Sahi, dalmış mıydım?

Yok, yok dalmıştım. Öyle ya, kaç zamandır dalıp dalıp gidiyordum hem de pekiştireci olan sürecin tanımını yapamazken.

‘’Böyle ısrarcı olduğuma bakmayın siz. Hem belli mi olur, yeniden karşılaşırız başka bir mekânda belki de ayıklarız ayrık otlarını…’’

‘’Gidebilir miyim?’’

‘’Neye istinaden gideceğinize emin oldunuz da sorguluyorsunuz beni?’’

Oysa sorgulanın ben olduğumu sanıyordum. Daha demin dememiş miydi?

‘’Ağzınızdan çıkan bu kelime ile şimdi de yalancı olduğumu mu ima ediyorsunuz?’’


*

‘’Pelin, Pelin aç gözlerini! Siz de gülüp durmayın. Görmüyor musunuz kızı kan tuttu. Serdi postu.’’

‘’Hey, sizi çaylaklar! Durun bakalım, daha kafatasını açacağız.’’

‘’Hocam, iyi hissetmiyorum, hiç hem de!’’

‘’Evladım, madem dayanıklı değilsiniz niye illa ki doktor olacağım diye tutturursunuz? Tamam, tamam, bir saat yemek molası. Bayılanlar kendine gelsin, devam edeceğiz kadavralarla olan operasyonumuza.’’

‘’Görüşürüz yemekhanede. Bugünkü menü de tam ağzınıza layık: Az pişmiş bonfile. Yine de fazla doldurmayın midenizi. Belli mi olur?’’