Empatinin anlamını herhalde çoğu kişi bilir.Çevremizden, kitaplardan öğrenmişizdir.
Bilmeyenler için de küçük bir açıklama yapayım.Empati, karşındakini hissetmek, anlamak, onun gibi düşünmek yani bir anlığına o olabilmektir.Muhteşem bir yetenektir.Üstelik bu yeteneğe bebeklikten beri hepimiz sahibiz.Ama buna rağmen neden hala empati kurmakta çok zorlanıyoruz?Neden ilk defa gördüğümüz kişilere ön yargılı bir şekilde yaklaşıyoruz?Nasıl soğukkanlı ve kötü davranabiliyoruz?Bize bu şekilde davranılmasından hoşlanmamamıza rağmen onlara bunları yapabiliyoruz.Empati kurmuyoruz.Eğer empati kurabilirsek o kişiyi sevebiliriz ama böyle kötü davranarak belki onunla oluşabilecek şahane bir arkadaşlığı kaçırıyoruz veya erteliyoruz.Empati kuralım.Empati kurarsak karşımızdakinin mutluluğu bize yansır, bizim mutluluğumuz ona...Birbirimizi incitmemeye çalışırız.Ne kadar güzel bir şey değil mi?Ama bu güzel yeteneğimizi genellikle film izlerken kullanıyoruz.Kendimizi oyuncunun yerine koyuyoruz ve o ne yaşarsa biz de onu yaşıyoruz.Onunla ağlıyoruz, onunla korkuyoruz, onunla gülüyoruz...Ama bunu günlük hayatta çok nadir kullanıyoruz.Bazen empati kursak da bir şey yapamıyoruz veya iş işten geçmiş oluyor.Empati biraz yavaş, ayrıntılı ve güzel düşünmeyi gerektirir.Empati ani kararlardan uzak durmayı gerektirir.
Daha çok bu özel yeteneğimizi kullansak harika olur.Azıcık daha ani ve düşüncesiz kararlardan uzak dursak...