Bana nasılsın diyorlar.Bugünlerde yanıtlamakta zorlandığım tek soru bu.Nasılım?Tarifi imkansızım.Boş bir çuval gibiyim.Yükü boşaltılmış fakat içindeki yükün izleri belli boşaltılmış bir çuval.Yada özü alınmış posası kalmış bir meyve.Kabuk ve posadan başka görünürde bişey kalmamış.Sıkılmış bir limon.Eskitilmiş bir rseim.Sırları dökülmüş bir ayna.

Nasıl anlatmalıyım bilmiyorum.Kendimi boşlukta bırakılmış anlamsız bir tüy gibi hissediyorum Nereye savrulacağı rüzgarın şiddetine ve yönüne kalmış.Belki bir kağıt parçası.Bir zamanlar en anlamlı sözcüklerin üzerine yazıldığı ama yitirilmiş anlamlardan sonra savrulmuş bir kağıt.Üzerinde yazılanlar hala anlamlı fakat artık önemi kalmamış kime niye söylendiği.Zaten söyleyen pişman söylenen meçhul.

Yaşam tercihler üzerine kurulmuş bir bütünlükse bu tercihler nasipten öteye gidememekse boş çırpınışlar mıdır tüm arayışlarımız.Sözlerimiz yaşantılarımız paylaşımlarımız birer kurgudan öteye gidemeyecek mi?Ya bakışlarımız gülüşlerimiz derinliklerimiz dokunuşlarımız yoğunlaşmalarımız hepsi hepsi birer düş mü olmalı.Ellerimiz yüreklerimiz bu olup bitene seyirci mi kalmalı? Oynan bu oyunda seyirci isek niye acısını bu denli duyarız kalbimizde bitişlerin.