"Külli nefsin zâikatü’l-mevt", "Her nefis ölümü tadacaktır."

Öyle acır ki içiniz. Koskoca bir boşluktur yüreğinizde yokluğu.. Karanlıkların döküldüğü yollarda kaybolursunuz..Ne yaşamak anlamlıdır ne kolayca nefes alabiliyorsunuzdur artık, onsuzluk, dipsiz bir uçurum olmuştur ümitsizce içerisine düştüğünüz.
Şimdi sizden çok uzaklardadır her şeyin yeni başladığı yerde.. O apaydınlık yüzü git gide hafızanıza gelmekte zorlanır. İçinizde hasret fırtınaları kopar, özlemi sel olup akar en derinliklerinize, kilit vurulur dudaklarınıza sanki hiç konuşamayacakmışsınız gibi... Öylesine, başıboş esen rüzgarlar gibi sessizleşir ve durgunlaşırsınız. Medet umarsınız rüzgarlardan...Ah getirse keşke, onu getirse ve alsa götürse şu içimdeki ağırlığının acısını, hafiflesem. acıyla çarpmasa yüreğim, ayrılığın ezası kalbime vurmasa, gözlerim yaşlarla dolmasa dersiniz... Mutluluğunuz göç eden bir kuşun kanadında çok uzaklara gider sanki...Beklersiniz dönecekmiş gibi... Sanki şuradan çıkıverip gelecekmiş sanırsınız...dönmez, gelmez...
Zaman kavramını yitirirsiniz, ne saatler geçer artık ne de günler , geceler gündüzlerden daha uzun olur size.. Yatağınızda uyuyamazsın çünkü aklınızda hep o vardır...gözlerini kapadığınız an yaşlarına hakim olamazsınız, açtığınız an da değişen bir şey yoktur aslında..
En kötü zaman ertesi gündür.. Kalkmak istemezsiniz yatağınızdan, gözleriniz nasıl da acımıştır, çok olmamıştır uyuyalı ve deli gibi ağlamışsınızdır...Bilinçsizce telefona gider eliniz..sonra hatırlar hızlıca çekersiniz elinizi... gözleriniz yeniden boşalmaya başlar...onsuzsunuzdur artık ve bir daha gelmeyecektir.. Onsuzluğun o ilk günü hiç geçmek bilmez... kulağınız telefondadır hep arayacakmışcasına... ama hiç bir zamançalmayacaktır beklediğiniz telefon...
Bir süre sonra dışarılara çıkarsınız kafanızı boşaltmak için, belki daha iyi gibi hissedersiniz kendinizi...sonra bir şarkı/türkü çalar bir yerlerde...kahretsin nerden çıktı şimdi bu türkü dersiniz...her şey onu hatırlatır olmuştur size...gene acı gene gözyaşları vardır elinizde... Acı çekmek hoşunuza gidercesine açar gene aynı şarkıyı/ türküyü dinlersiniz..bir bir hatırınıza getirirsiniz onlu geçen günlerinizi... Zamanınız böyle yaşanıp gider... üç beş ay geçer artık... Sabahları ağlamazsınız belki ama geceler hala zor gelir size.. Toparlarsınız bir süre sonra... kendinize bakmaya bile başlarsınız... kuaförünüze/berberinize gidersiniz... alış veriş yaparsınız... artık gözleriniz dolar sadece o kadar...
Bir gece iç çekerek uyursunuz... Sabah kalktığınızda dudağınızda hafif bir tebessüm oluşur.. Uyanmak istememişsinizdir... Çünkü Onu görmüşsünüzdür rüyanızda... ..Evet onu, canınız kadar sevdiğİniz uğruna can verebileceğinizi... elini tutmuşsunuzdur...sarılmışsınızdır...öpmüşsünüzdür eskisi gibi... Çeşme misali akar göz yaşlarınız... Gene başlayacaktır o geçmek bilmeyen, güne dönen saatler, geceler gene uzayacaktır dipsiz karanlık... Gene resimlerine bakacaksınızdır o birlikte çekildiğiniz...
Unutamayacaksınız onu asla...yok edemeyeceksiniz yüreğinizdeki yangını... içiniz acımaya devam edecektir...
Yaşadığınız her şeye, her yere izini bırakıp gitmiştir...Yüreğinizde yaşayacak belleğiniz giderek bir şizofrene dönüşecektir sanki...
Unutulmayacaklar....

Kasım EDİZ