2004-2005 öğretim yılında eğik el yazısı eğitimine geçildi. Bu eğitimle “eğitimde çığır” fikrinin sahibi çocukların daha seri, kalemi kaldırmadan ve adı üstünde “güzel yazı” yazmalarını amaçlamıştı. Fakat aradan geçen 11 yıl içerisinde bırakın çocukları büyüklerin dahi alışamadığı “devrim” niteliğindeki bu eziyet devam etmektedir. Araştırmalarım neticesinde eğik el yazısının çocuklara faydaları bir bir ele alınmış fakat pedagojik olarak değerlendirilmeden ortaya atılmış olduğu görülmektedir.
Faydaları arasında belirtilen bazı maddeler şu şekildedir;

-Kişiler arasında “a” harfinin tek yazım şekli ile yazılmasını sağlamak
-Bir kelimenin yazılmasında ilk harften son harfe kadar kalem kaldırmadan yazmayı sağlamak
-“Milli yazı” modeli oluşturmak
-Tek düze yazı şekli oluşturarak harfler arasında oluşan boşluğun daha düzenli olmasını sağlamak
-çiftçisinden doktoruna herkesin aynı şekilde yazı yazmasını! Sağlamak.

Harf Devrimi, Türkiye’de 1 Kasım 1928 tarihinde 1353 sayılı "Yeni Türk harflerinin kabul ve tatbiki hakkında Kanun"un kabul edilmesi ve yeni alfabenin yerleştirilmesi sürecine genel olarak verilen isimdir. Zaten Osmanlıca yazım kurallarında var olan kalem kaldırmadan yazma tekniği bu kanunla “hiç” olmuş fakat Latin harflerinde yazma zorluğunu kaldırmak için “güzel yazı” modeli ile başlanması uygun görülmüştü. Diyelim ki; Tarih tekerrürden ibaret ve istikamet başlangıç noktasına doğru yönelmek. O halde bu eğitimi çiftçiye vermenin ve öğrenmesini diretmenin bir anlamı olmayacak, müfredat değişikliğine adım adım gidilerek daha kapsamlı bir metot geliştirmek gerekecektir.

İlkokul öğrencisi bir çocuğun pedagojik araştırma yapmadan böyle bir yazı düzenine geçmesini istemek 2 Kasım 1928 yılına dönmek gibi olacaktır. Anne-babalar çocuklarına bu konuda yardımcı olamayacak olanlarsa çocuğunun yazdığı yazıyı dahi okuyamayacaklardır. Böylesi bir düzenleme ile 2005 yılında müfredata giren yönetmelik “bidayetinde nihayetini” göremeyecektir.

Https://tr.wikipedia.org/wiki/Harf_Devrimi

VEYSEL ALTUNBAY