OLMAMANA RAĞMEN OLMANDAN YANAYIM


Anlamaktan yoksun zamanların içinde yaşamak var yürekte şimdi.
Birileri bir yerde yorgun ve kırgın bir yaşamda nasıl olmam gerekiyorsa öyleyim diyordu. Anlamaktan yoksun zamanların mültecisi gibi olmak mıydı acaba bu?

Yorgunluğu durup anlıyordu yürek ama kırgın olmaya gelince anlamaktan yoksun bir yüreği avuçlamaktan başka bir çare kalmıyordu yüreğe. Olmamana rağmen olmandan yanayım. Varlık içindeki yoklukla bütünleşmeye tercih edilmektir bu. Olmamana rağmen olmandan yanayım sözünün bendeki izlenimleri ne çok büyük..yüreğimdekini yazmaya değil mecalim, yüreğim el vermiyor sevgili.
Orda kal… seni bütünüyle sahiplenemezsem bile var olduğunu görmek bile bana mutluluk verir. Eğer gidersen ve bu gidişin benim için olursa çok kırılırım ben. Hatta bu gidiş yüreğimle beraber ben de seni acıtır.

Gitme… gitme kal. Her şeye rağmen… işte böyle diyordu kırılan yürek. Olmamana rağmen olmandan yanayım. Bu çok olmamalı,hayat adına hala bir umut olmalı yaşamda. Beklentisi büyük yaşamlar olur hani ve bu beklentisi büyük yaşamların içinde yaşama zorlanmak çok daha zordur bilirim. Bu nedenle anlıyor olmam bundandır seni.

Peki ya karşındaki kırgın ve her şeyin farkında olan yürek..varolacam yokluğa tercih edilecem. Bütünüyle sahiplenemiyeceğimi bile bile yoklukla ateşlenecem öylemi. Olmamana rağmen olmuş gibi acısı yaşanacak yüreklerde öylemi? Eskisi gibi olmaktan yana olan bir yürekle, içindeki kırgınlıktan yana olmak istetemeyen bir yürekle yan yana durmanın gücü ve cesareti olabilirmi kırgın yürekte… olmamana rağmen olmandan yanayım…