İşte yine ben başrolde
hayat denen bilinmez bilmeceyi arama yolunda
arşınlıyorum sokakları
bazen yalın ayak bazen ise en afillisinden kırmızı çizmelerimle
tak tak edişlerini duyuyorum sokağın sessizliğini bozuyor adeta
yine bir filim yine bir kare

yüzlerde hep o muylu mesut gülümseme
dillerde ise aşk
oysa mutluluk denen olgu anlık değil mi
bazen düşünüyorum da mutluluk mu yok yoksa ben mi bulamadım
bu defa kararlıyım bulacağım hem aşkı hem de mutluğu
yavaşça yanaşıyorum kaldırım kenarında oturan yaşlı kadına
belli hayat yormuş yılların derin izleri yerleşmiş yüzüne
teyze diyorum mahcup bitkin bi halde bakıyor gözlerime
allahım o ne güzel gözler diyorum içimden sessizce
ve soruyorum aşk ne diye gülümsüyor bana ve başlıyor anlatmaya
bazı yerlerde sesi titriyor bazı yerlerde ise soluğu kesiliyor ah teyzem ah buğulanıyor o güzel gözleri aşk diyor aşk bir dilim ekmek
hayır aradığım cevap bu değil diye uzaklaşıyorum oradan

işte bu defa da bankta oturan kuşlara yem atan bir amca oturuyorum yanına
daha ben sormadan başlıyor anlatmaya ah monika ah diyor anlıyorum doğru adresteyim
meğer bizim yaşlı amca monika diye bir rusa aşık olmuş rus evlenicem deyip bunu kandırıp kaçmış kaçarkende
en sevdiği ana yadiğarı altın kemeride götürmüş amca ondan kızıyormuş hayır buda değil aradığım

aşk ben seni kime sorucam tam umudumu kaybetmişken

küçücük bir kız yanıma yaklaşıyor teyze bana şeker alırmısın diyor
hemen köşe başındaki bakkaldan ona şeker alıyorum
kendime bile gülüyorum oturup çocukla konuşuyorum aşk üzerine soruyorum ona aşk nedir nerdedir diye
çocuk gülümsüyor ve elini önce başıma sonrada kalbime koyuyor
önce anlamıyorum aşkla ne alakası var diye
ama düşününce buluyorum aşk beyinle yürek arasında ben boşuna aramışım boş caddelerde boş sokaklarda
ve anlıyorum mutlulukta işte orada ben o küçük kıza çok müteşekkürüm bana mutluluğu öğretti teşekkürler küçük kız