Durup sesini dinlemek varken bu ihsan’ın niye ki bu serzeniş bu muamma!
Sahip olduğumuz güzelliklerin farkında olmadan serzenişte bulunuyor yada hayatımızı bir muamma’ya sürüklüyoruz,
peki biz ne istediğimizi ve ne beklediğimizi biliyor muyuz?
Bir yağmur sonrasının gurbetteki halini anımsıyorum;
Rüzgar,çiçek,böcek,hava,su..görevlerini yapmış olmanın huzuruyla tüm ihtişamlarıyla ortaladalar.
peki ya biz?
Biz hayata ne veriyoruz ki çok şey bekliyoruz?
Sorumluluğumuzun farkında mıyız,kimlerden ve nelerden sorumluyuz diye düşünüyor muyuz?
Sorumluluk;kişinin kendisine,başkalarına ve kainata(evrene)karşı yerine getirmesi gereken
vazifelerini(yükümlülüklerini)zamanında yerine getirme mecburiyetidir ve sorumluluk karakterin en önemli
öğelerinden biridir.Eğer sorumluluk alma sıfatını taşımıyorsak işte o zaman bu mecburiyeti yerine getirmeyerek ömrümüzün sonuna kadar sıradan olarak kalırız ve ne yazık ki yaşam;sıradanlığı kabul etmez!
Özlemek! Şefkati uzaklarda aramadan bakmak bakılması gereken yere,belki bulunur(!)
bütün güzelliklerin sesini dinlemek neden bu kadar zor ki(?)
Önce kalplerimizi ve ruhumuzu temizlememiz gerek!kalplerimizi tüm kötülüklerden arındırıp,
sadece inanmak gerek!kaybedilen ruhu aramak gibi ama sukut ederek,yormadan,yıkmadan...
Ruhumuzdaki dinmeyen acıları dindirmeye,vicdanda yanan ateşi söndürmeye çalışıyoruz.
’Kendinden kaçamamak’denilen olgu,vicdan ateşidir aslında.
Huzur dilemeye başladığım günder beri bekliyorum umarsız,ama yinede ona inanmalıyım.
Hayatımızın ve ruhaniyetimizin muhteviyatını gerçek anlamda
o eşsiz sevgiyle paylaştığımız zaman samimi olmuş olur ve işte o zaman huzuru haketmiş oluruz.
sonrasında mı?
Sonrasında bağışlayıcı bir tebessümle beklemek ölümü...

YUSUF TEKİN