Bazen hayatımız o kadar değişebiliyormuş ki, herşey bizim elimizdeymiş meğerse. Davranışlarımız o kadar önemliymiş ki, ne ekersek onu biçiyormuşuz cidden de. Ve istekler, istekler hiç bitmek bilmezmiş. Deli gibi istediğimiz birşeyi elde ettiğimizde, tüm kıymeti on saliselik bir zaman diliminde gidebiliyormuş bazen. İstediğimiz insanla, istediğimiz yerde, istediğimiz gibiyken; hep bir eksiklik hissedebiliyormuşuz yine de. Kafamızın içinde dönüp duran, cevaplanmayı bekleyen ve her seferinde ertelenen tonlarca problem ve şüphelenip üzerinde kafa yordukça beynimizin patlama seviyesine geldiği milyonlarca soru olabiliyormuş bazı geceler. Herşeyden soyutlanıp, hissizleştiğimiz geceler... Ama tüm bunları kenara bırakıp, O’na sarılınca hepsini unutup kokusunu içimize çektiğimizde huzurla dolup kısacık bir anlığına da mutlu olabiliyormuşuz. Sevgi denilen şey, gerçekmiş. Sevebilmek, sevilebilmek ruhu öldüren ve yaşatan iki değişik duyguymuş. Ve birisini, yanıbaşımızdayken de özleyebiliyormuşuz. Varlığı da yokluğu da yetmeyebiliyormuş