Nedendir bilmem ,kendini anlatmak zorlaşınca, hayatın kıyısından tutunmak adına bir arayış başlar içimizde.Puzzle’ın eksik parçalarını aramak gibi.Ararken buluruz etrafımızı saran  o zehirli sarmaşığı ve onunla  yaşarız farkında olmadan.Sarmaşık da yaşamak için kökleriyle uzanır köklerimize,hayat damarlarımızı emerek kurutur. Biri hayatta kalacaktır.

Ya sarmaşık ya da insan.

Yalnızlık en sevdiği ,vazgeçilmezidir sarmaşığın.Önce hüznü  koyar yolumuza .Ayağımız takılıp düştüğümüz anda sızar,sokulur besler  yalnizlığımızla.Bir bakmışsınız rakı sofrasında kadeh kaldırmaya başlamışsınız.Kimi zaman sigara dumanında tüttürürsünüz  ardınızda kalanları, umutsuz yarınları.Araba camından attığınız izmaritin üzerinden geçince hıncınızı alırsınız insanlıktan,tümünü çalıp  yarımı bırakanlardan.Öyle zehirlidir ki,eşinize çocuğunuza ,elinizin dilinizin yettiğine öfke kusturur.

 İşte bu zamanlarda bir imdat çıkışı gerekir insana . Tam da o an da ,kapı arasından inceden bir ışık düşer içimize.Bir resim ,müzik ya da şiir olup seslenir yüreğimize .Kalem hareket ettikçe ,sözler dinmedikçe  o sarmaşık beslenemez, bırakır köklerimizi. Yaşamla ölüm arası dediğimiz yerde vuslata  erenler için sessiz haykırıştır kalem tutmak.Memnuniyetin alkışı..Aslında kalemin kelama aşkı .Hayat’a Hay’la bağlanmaktır.İçimizde ki beni çıkarabildiğimiz kadar sevdiklerimize bir notayla ,bir mısrayla sevgimizi,hayallerimizi anlatmaktır.Bir dua bir yakarıştır...İçli içli dudaklardan sineye düşen ince bir tebessüm ,bazen de gözyaşı. İçsel bir tını. Sustuğunu zannettiğinde yeniden yeşeren filizlerin meyve olma hasreti.Kapınızın altından odanıza sızan ayak sesleri."Yalnız değilim "diyenlerin ortak nefesi.Her alıp verdiğiniz nefeste başka diyarların başka yüreklerin cigerlerinize dolan özlemi .

Aynaya baktığınızda gördükleriniz en az sizi ,en çok başkalarını anlatır mum gibi titereyen kalemle.Uzaklarda bir anne ağlasa,haykırış sesi dolar içinize .Ya da hiç günahsız bir çocuğun açlık gözyaşı olur damlarsınız mısralara.Bir dilenci gibi sevgiye ,ilgiye değer verilmeye muhtaç olanı tutarsınız satırlarla. Soguk bir kış gününde tüylerini kabartarak bankın altına kıvrılan yavru kedinin üzerine yorgan olur örtersiniz dizeleri.Bir yetim  kızın saçlarını okşarsınız ,mısralarınız dua olur yükselir Arş’a.

En Yüceden istersiniz adaleti.

Terazi bozuktur, kör bıçaklar acıtır teninizi.

Kızgın çöllerde tefekkürün adı

Asiye olursunuz beklersiniz merhameti

Yusufun atıldığı kör kuyuda ona yoldaş ,

Züleyha’nın yâri olursunuz 

Çölde deniz ,sahra su olur içersiniz Mevla sevgisini

Yûnus olur çıplak ayak gezersiniz hasreti

Yusuf olur giyersiniz ateşten gömleği

Her dilde sevda yazar

Her yürekten damla olursunuz

Düşersiniz mısralara..

Çocukluk özlemi eklenir kimi zaman satırlarınıza. Çocuk kalıp hayata kahkahalarla tutunmak gibi.Yalın ayak boya sandığıyla gezen bir çocuk olur izlersiniz hızla akıp gidenleri.Belki de bir kuş olup sevdiğinizin omzuna konarsınız.En çokta martı kanatları taşır sizi.İstanbul dolar ciğerlerinize.Sakarya ,Çanakkale gezer ,şahlanır içinizde.El açar yakarırsınız kutlu doğumda Ay’la birlikte.Hilal gibi doğan yârin sinesi düşer gölgenizin üstüne.Başınızı kaldırıp görseniz yârin yüzünü.. o an keskin bıçak olur kırar kaleminizi. Özlemeyi sevmek,uzaklara kör düğüm olmuş yüreğinizle hece hece ,mısra mısra beklemek.Türkü türkü gezmektir şiir.. Özlemlerinizi bir güvercin taşır uzaklara .Öyle bir zaman olur ki...Savaşın ortasında bir çocuğun şakağındaki namluya göğsünüzü siper edersiniz.

Ve…Söz yaşı biter gözyaşı damlar satırlara.

Anne olur kokarsınız masum bir çocuğun avuçlarında.Gözlerinde bir parça ışıltı bir tutam gülümseme.. Ayak ucuna dayanan dizleriniz dayanır yüreğine, noktası olmayan bu yolculukta virgül koyarsınız yarınlarına.Gökyüzünden saçlarına bir yıldız takar,ayı seyre dalarsınız çocukluğunuzla

Bir hikaye olursunuz ,bir masal kahramanı. Minik bedeni yavaş yavaş tükenen  o küçük kızın tenine Rapunzeli kıskandıran saçlar ekersiniz sözlerinizle .Sonra bakarsınız annesinin gözlerine .Söz biter, içiniz ciğeriniz öyle yanar ki gözyaşı söndürmeye başlar yüreğinizde ki ateşi. Siz yazarsınız kalem ıslanır, kağıt tükenir.Zaman acımadan akar.

Ömür o sarmaşığı temizlemekle geçer işte 

Hayat yolunda yazılan mısralar kurutur o zehirli sarmaşığı. En az ben, en çok başkası olabildiğimiz kadar insan olur kemale çıkarız 

Kendine vuslattır emel.

Yarına  en büyük hediyedir içten  tebessüm 

Her şeyi güzel görmektir mutluluk

En kısa yol bir çocuğun hayallerinden tutmaktır 

Haydi sizde tutun bir çocugun hayallerinden 

O sizi doğru yola götürecektir