14.03.2016

"Intihar kokulu kitaplar okuyorum, intihara meyilli şiirler, şarkılar ...
Belki sana belki başka.."



Uykusuzum dostum . Adım adım yaklaşıyorum bir şeylere bilmediğim ve adını koyamadığım. Sustukça gözlerim konuşuyor görüyorsun ve artık bazı şeyler beni çileden çıkarıyor büsbütün, büsbütün yokoluyorum. Büsbütün kendimden vazgeçiyorum . Taşımaz beni bu ayaklar düşüp kalacağım umulmaz bir vakitte. Ruhum sığmıyor bu et parçasına ve bir gün başını alıp giderse şaşırma dostum. Ah dostum bilsen nasıl kıvranıyorum nasıl debeleniyorum ve çırpındıkça batıyorum dostum bir el verenim yok. Yok uzatma elini küskünüm ve kırgınım tüm ellere....
Ne olurdu be dostum. Memleketimin mavi gökyüzü altında bir köy çobanı olsaydım. Tek derdim bahar gelirken koyunların ne kadar fazla süt vermesi olsaydı. Baharın havasını ciğerlerim patlayana dek çekebilseydim şu siğara laneti yerine. Tek ışığın olmadığı karanlık ve yıldızlardan gecede kaybolduğum geceler yaşasaydım, rüyalar görseydim en güzel sevgili ile olan türünden. Ay yolumu aydınlatsaydı; ne olurdu ki dostum.? Söylesene güzel bir yaz akşamı infazımı verseydim ve sonra saman kokan çamurdan köy odasında assaydım kendimi geceye .? Arkamdan okuyasın dostum;


"Vurma beni bu gece
Tatmak istemiyorum şimdi vakti değil.!
Doyasıya yaşamak istiyorum bu karanlığı ..
Öldürme beni
Vurma bu soğuk gecede..
Cesedim üşür sonra .."