Kaybedecek ne kadar güzel günlerimiz varmış, bu güzellikleri kaybetmek için birbirimizle yarışan biz ve yok olan onca güzellikleri yitirerek, çırılçıplak feryat figan içinde kalan biz…

Sevgi dolu bir atmosferde birbirimize sımsıkı sarılmamız gerekirken, sevgisizlikle gönül odalarımız nefessiz bırakmanın telaşında nefessiz kalan yine biz… Ağlayışlarımız görmeyerek bir birimizden kaçan, aşkı sokaklarda bırakarak mutsuzluğun penceresini açan yine biz…

Aslında biz olmak böyle değil bu olsa olsa rezillik peşinde koşan rezilliğin tarifi olur, biz olmak her şeyi sevgi ile paylaşmak, mutluluk dolu yarınları inşa etmek paylaşmakla olur maalesef bu tarifte bize uymuyor, üç beş beden büyük geliyor…

Can ile cananı biz, ayrılarak kaçan anladık kaçtık kaçtıkça battık, canımız yandı can yaktık, aslında ikimizde insanlığımızın kapısın açarak içine girmek yerine kapısını kapattık, şimdi onu açmakta zor, onu açacak anahtarın ne olduğunu da unuttuk, sen bir başka diyarda ben başka bir diyarda boşuna bekliyoruz…
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-