Önce sanane....Sonra yalnız kalan banane... Ardından top yekun kime ne ! Tabandan tavana kadar bir seyrin şeklinden inen duyguların tanımını, zaman utanmadan değiştiriyor işte...


Kaç büyük korkuyu küçültebildim, kaçını gözlerimle yorarak yendim ,kaçıncısıyla dertleşiyor ,yürüyorum? Bilmiyorum ! Büyük korkuların küçük yalanlarına tutuldum...Seni hep hayallerde ararken, hep o yalanlarda buldum...Korkmuyor musun ?


Hiç başlanamayan günleri, hiç beklenmedik yıllara sürmek, yılların her saatini, anlara feda etmek benim bencilliğim...Hal an’ın koynunda hemhal...Ben’im duygularım dolunayın itiraflarında ! Unutmanın cümleleri boş. umulmaz sözlerin haysiyetine yığınla mum yakıyorum...Ve o gece ben, dolunayı içimde yakıyorum...



Bende böyle hissediyorum , kime ne !!!






saygılar...