Beyhude bir ömür, bir gün daha yarılandı.

Kimine umutları aşılayarak, kimi ne yok oluşları...

Herkes nasibine düşeni aldı. Ne bir gram eksik ne bir gram fazla...

Kimileri günün sarhoşluğuna gönül kapılarını teslim etti,

Kimileri sarhoşlukla gerçekler arasında bırakırken gönül kapılarını,

Kimileri sonsuza kadar kapadı...

Herkeste ayrı bir tat bıraktı yeni doğan gün, meçhule doğru yelken açıp giderken...

Kim bilir gün kapanırken hangi gönül kapısında hangi güzelliklerle son bulacak...

Yeni başlayan gün, güzelliklere tanıklık etsin, güzelliklerle son bulsun ki,

Yürekte beslenen her umut, sevgi, huzurda dilde değil, yürekte başlayıp yürekte son bulsun.

Böylece, tüm gönül kapıları geçici değil baki kalsın

Acıların, hüzünlerin ömrü ise hazan yaprakları kadar kısa olsun tüm gönüllerde...

Her duygunun yaşanması, tadına varılması gerek ömür denilen törpüde...

Gerçek gönül kapısında vuslata kavuşmak için ateş ile kavrulup, su ile yuğrulmak lazım...

Aşk, sevgi deryasında savrulmamak için...

Beyhude bir ömürde hoş bir seda olup, kalmak için...