Hangi yanımızla düşünsek, hangi pencereden baksak aksak bütün gidişat

cebimize bütün umutları koyup koyup saklayalım. Bak gökyüzü mavi desek değişecek mi? Üstelik bu gün hava yağmurluydu akşamüstü. Gökyüzünde siyah bulutlara inat gökyüzü mavi diyelim. Kuşlar geçiyordu üstümüzden sürüsüyle neredeyde başıma değecek kadar yakından, şehrin is boyamış dumanlı akşamüstü okul yollarında liseli gençler sevdicekleriyle sarmaş dolaş hiç bir şey umurunda değildiler. gökyüzü mavi olmuş hatta onlar için renk değiştirti. Pembe diyelim. Pembe dünyalarının içine alıp saklamışlardı. Dünya ceketlerinin cebindeydi. Akşam üstü Kuşlar geçiyordu başlarını üstünden, kimisi otobüs duraklarında el sallarken ellerine çarpıyordu kurşini akşamüstü, yağmur damları, üzerinden geçiyordu kuş sürüleri kalplerinde ki kuşlara yarışıyordu birbirlerine veda ederken.. İçim dışım sen doldu . Biliyor musun? Nasıl sen olmak istedim.Bir yağmur damlasında kirpiklerinin arasında beni unutma! diyordu. Zaman önünden geçip giderken, sen geçiyordun derinden ve şehrin kalabalığı caddelerde başı boş dolaşırken , yağmur atıyorduyüzüne, rüzğar saçlarını dağıtıyordu.Ve senin uslanan gördüklerini kimse görmüyor işitmiyordu. Sesini gönlünün , gözünün önünden resimler geçiyordu. Birbiri ardı sıra hey biraz durun diye sesleniyordun ardından seni duyan yoktu. Hoşçakal! Kırık kanatlı akşamüstü, değişen renklerde akıyor zaman!! Bir müziğin son perdesinde uğuldayan rüzğar dağlarında bembeyaz örtü.Mavi güneşine hasret benim umudum. Hoşçakal zaman!!










Nurten Ak Aygen

11.02.2016