Her bir gün ertesi günün habercisidir aslında...
Fakat bazen öyle anlar vardır ki ertesi günü tahmin etmek bile neredeyse zordur. Fakat biriken her gün haftaların, haftalar ayların, aylar ise yılların bizlerden alıp götürdüğü adına ise geçmiş dediğimiz bir isimdir.
Peki nedir bu geçmiş?
Geçmiş, bazen acıdır. Bazen özlem, bazen gözyaşı, bazen sevinç, bazen hüzün, bazen kader... Uzar da gider ama özeti yaşamdır. Yaşantımızda ise her geçen bir gün sürekli yenilikler, sürekli bilinmezlikler olduğu sürece geleceği asla anlamamız imkan olmayacaktır. Bizim anladıklarımızı ise gelecekteki nesil asla anlamayacaktır. Tıpkı bizim neslimizin anne ve babalarımızın neslini anlamadığı gibi. Bu sistem böyle nesilden nesile değişmeden gidecek insanoğlunun değişilmez miraslarından biridir. Her ne kadar kuşak çatışması yaşansa bile doğa sevgisi, hayvan sevgisi, insan sevgisi var olan ve değişmeyen tek ortak temel olmaya devam edecektir.
Bir düşün? Kuşların ötmediği, çiçeklerin yetmediği, insanların olmadığı bir dünya? Ne kadar korkunç geliyor değil mi? Sanırım evet. İşte bu yüzdendir ki tek anlaşabildiğimiz nokta sanırım bunlar olacak. Ama varsın olsun...
Ağaçlar yeşersin, kuşlar ötsün, insanlar konuşsun. Ama yine de ne olursa olsun güzel dünyamızı kimse kirletmesin.
Sevelim, sevilelim. Mutlu yarınlar için elveda geçmiş, merhaba gelecek...