Boşluk..

Derin kenarları olan bir çerceveden sızmış kadar yapay !görüntüler eskimiş .Mistik havası olduğu kadar da Pejmürde..

Bir boşluk da yürüyor gibiyim,etrafıma bakındığımda duygusuzca gezinen et’oyuncaklar.
Düşüceğini görüyorlar ben görüyorum biz görüyoruz ahmakca düşünce anlıyoruz.Anladık sonra düşmeler hak kazanıyor sanki öyle hakları varmış gibi,senden ,benden ,onlardan çalıyorlar git gide zamana dağılarak.
Onların arasından dolaşmak zor olmuyor.Kendimi izliyorum dışarıdan pek de hoş gelmedi,ruhsuz aymaz dolanmak.Aslında varlıklarından bi haberim kimler dir.nelerdir fazla uzağımda duruyorlar.
Yada ben uzaklarında bilemiyorum.Bazen çarptıklarım oluyor,bazen durup konuştuklarım,bazen ağladıklarım ,bazen güldüklerim.Bazen de çılgınlıklarıma onlar gülüyor.Ben nedense hiç çıldırmıyorum.Onlar bana hiç ağlamıyorlar.Sonra sessizliğimiz oluyoruz. Suskunlaşıyoruz.

Olağan bi durum gibi,herşey siliniyor sonra geçmişimden,sonra;heryerden..İzim bile kalmadığını s’izsiz oluşum inandırıyor ,kandırmayalım diyorum ,dünya da gezindiğimiz her adımın izi duruyor gibi boğuyor beni,her sözümün bir boşlukda asılı kalması her gülüşümün bir kavanoza hapsolması gibi hisediyorum tuhaf geliyor sonra onları toplayıp saklıyorum, zor günlerim gelirde kullanırım düşüncesiyle ,
gözyaşlarımızı unutmayalım,gözlerimin arkasındaki ordu onlar savaşa girecek kadar aktif bekliyorlar.
Sahte geliyor sonra anlamsızca,neyce konuştuğumu algılamaya çalışıyorlar .üzülüyorum yardımcı olmuyorum.ve anlamamakda ısrarcılar onlar . çokda tınlamıyoruz,benim dışımda herkes gibi.

Sende herkes gibi..

Çünkü dilim farklı lisanım daha yazılmamış ve ben her dudaklarımı kıpırdattığımda ilk kez çıkıyor gibi yabancı hissine kapılıyorum.Kulağıma garip geliyor,onlar benimle haşroluyor ve ben çok hissetmiyorum
Çok kullanılmış günlerden geliyorum bize,biraz bıtkın ,bu yolda bitap.

İnsanları anlamayı anlamsızlık sayıldığı yerde ,birileri güldürmekten sakınmalı, ifadelerim gülmeye kapalı..

..sessiz söylenen bir şarkının aranjmanı gibi uzuyor sonsuza..



....