Çoçuk ellerin renklerin içinde gezinmesi gibi hayatın içinden geziniyoruz .
Anlamak yerine yaşamaya çalışıyoruz,

Her sabah kalkmamak için direndiğimiz yataklarımız ve başlarımızı teslim etmiş olduğumuz yastıklarımızın renkleri içinde uyumaya ne kadar özlem duyuyoruz.

Arsızca çalan saatimizi ikide bir kapatıp ilk beş dakika ile son iki dakika arasında ne kadar sitemkar oluyoruz.

Çalışmayı sevmiyoruz belki de, belki de çalıştığımızın hakkını alamıyoruz.

Her giyindiğimiz elbiseyi güneş ışığı soldururken, doğadaki renkleri neden soldurmadığını belki de hiç düşünmüyoruz.

Renklerin solmadığı bir dünyada yaşıyoruz.

Solmamak için ne yapmalıyız diye sormak gereği duymuyoruz bile.

Kapımızdaki çöp kovasını bile renkli görmek istediğimize göre renkleri seviyoruz.

Ya yaşamı ?

Güneşte fazlaca yanmış çıplak ayaklı kızların dediği gibi hayat bizim yanıklarımızla dolu.

Yanıklarımız, acıyan yanlarımız. Kırdıklarımız, çok çalıştırıp az para verdiklerimiz.

Onların yüzlerinin solgunlaşmasının sebebi biz olamıyoruz. Biz onların hakkını yediğimizi yedikçe yaşamı sevdiğimizi itiraf bile edemiyoruz.

Utandığımızdan değil belki de umursamamazlığımızdan.

Önem vermiyoruz insanlara, tek sorunumuz bu bence.

Doyasıya harcıyoruz. Harcadığımız sadece para olsa insanlarıda para uğruna harcıyoruz.

Kredi kartları ile başı belada olanların, işsizlik sıkıntısında psikoloji bozulanların, banka telefonlarından kaçanların, avukat sesi duyanların, çoçukların bir çikolataya hasret kalmalarını izliyoruz.

Paylaşmak yerine sıkıntıları solan yüzlere nasihat ediyoruz. Az harcasaydın ya diyebilecek cesaretimiz varken. Onun içinde bulunduğu şartları unutuyoruz.

Solan renkler arasında yaşama devam ediyoruz.

Gemimizde mutluyuz, akşam eve dönüşlerimizde kullandığımız araçlarda yan yana oturduğumuz farklı renkler arasında solanları fark edemiyoruz.

Bu da bize yetiyor zaten !

İş sıkıntısı olan arkadaşlara yardım edebiliriz. Çevremizde yeni bir iş bulmaya çalışabiliriz.

Parasal sıkıntı içinde olan ailelere bir kaç kişi toplanıp cüzide olsa birlikte ortaya bir miktar yardım çıkarabiliriz.

Gülmeye küsmüş yüzlere bir kutu çikolata , bir kilo kurabiye ile konuşarak rahatlamalarını sağlayabiliriz.

Çoçukların yüzüne bakarken tebessümle bakabiliriz.

Bence biz her işin altında bir olursak kalkabiliriz.

Yeter ki isteyelim, renkler solmadan birlik olmak dileği ile...


Bende yeni fark ettim, gökyüzü neden mavi ?