Yazık ya ciddi ciddi acıyorum, ve derin düşüncelere dalıyorum. Neden ve kimlere mi?

İnanmayan ama mecburen inananlarla birlikte aynı şehirde, aynı ülkede hatta aynı dünyada yaşamak zorunda kalan insanları tanıdıkça, üzülüyorum gerçekten.

Hadi diyelim ki bu şehirden gittiler. Bu ülkeden de gittiler. Eee nereye kadar. Bu dünyadan da mı gidecekler. Sonuçta bu şehir, bu ülke ve tüm cihan Allah’ın yarattığı bir yer değil mi?

Allah’ı kabul etmemek gibi bir lüksü olamaz ki... Yazık diyorum işte yine. Alıp verdği nefes bile o kabul etmediği Allah’a ait ama nasıl bir ruh halinde ki akıl edemiyor bunu.

Hadi yiğitsen, nefes alma. Güneşinden, yağmurundan, havasından suyundan kullanma. Diklendiğin kim senin. İsyan ederken bir düşün, gücün yeter mi? Savaş açtığın kim, kaç kişilik ordusu var. Nereyi fethetmeye çalışıyorsun.

Kral mı?

Sultan mı?

Padişah mı?

Allah ya, Allah senin kafa tuttuğun. Seni ve tüm cihanı yaratan. Ağ değil, bey değil, kral değil padişah değil...

Nereden geldin, nereye gideceksin. Gelmemeye gücün yettimi ki, gitmemeye gücün yetsin. Gelirken de senin iznin olmadı, giderken de sana sorulmayacak. Neyine güveniyorsun kardeşim, anlamadım ve anlamakta çok zorlanıyorum. Acıyorum işte en fazla... Gitme vakti gelecek ve sen tıpış tıpış gideceksin, inansan da inanmasan da.

Şimdi düşünün bir kere. Çocuğunuz büyümüş ve size asi olmuş. Gözünüzden sakındığınız, her şeyden çok sevdiğiniz, en kıymetliniz, uğruna canınızı bile gözünüzü kırpmadan vermeye gönüllü olduğunuz can pareniz büyümüş ve sizin karşınıza dikilmiş dikleniyor...

Hiç söz dinlemiyor. Her evin, ailenin kendine özgü kuralları vardır bilirsiniz. Düzene karşı gelen, sizi adam yerine koymayan çocuğunuz artık ele avuca sığmıyor. Sizi evden kovmaya kalkıyor. Sizi, kendi evinizde istemiyor kısacası.

’ Hayır gidecek birisi varsa O’ da sensin ’’ diye cevap veriyorsunuz...

Evin eşyalarını toparlayıp götürmek istiyor, buna da karşı çıkıyorsunuz elbette. Yüzsüz bir de paranızı istiyor, bu zamana kadar biriktirdiğiniz tüm yatırımınızı zorla almaya çalışıyor. Hiç karşı gelmeden verecek olan var mıdır?

Evinizi, eşyalarınızı, ve tüm paranızı verin ve çıkıp gidin. Olacak şey mi?

O evlat hakkında ne düşünülür... Hani derler ya ’’ evlat olsa sevilmez ’’

Kim sever öyle evladı, nankör, bencil, hayırsız, merhametsiz, akılsız, ve bir sürü sıfat yakıştırılır, değil mi?

Peki sizi var eden Rabbinize nankör olmak nasıl olur? Acıyorum nankör olan bunca insana. Yazık diyorum yazık. Evlat olsanız sevilmezsiniz, ya peki kul olarak Allah sever mi sizi? Empati yapıyorum...

İşte tam burada acıyorum. Üzülüyorum, yazık diyorum yazık...