Çocukluğumda hep kışlar soğuktu,
Şimdi insanlar daha çok soğuk.
Kemal DOĞANAY

Bunlar insan değil.
Bunlardan asla insan olmaz.Bunlar ne devlet kurar ne de bunların halkı olur.
Bunların olsa olsa bolca katilleri,dönekleri,hainleri olur.Dünyanın hiçbir yerinde eşkıya bile Kütüphane yakmaz.Yakanı da affetmez.Sadece kütüphane değil elbette.Bunlar eğitim gördüğü okulu yakar.Namaz kıldığı camiyi yakar.Fırsat bulsalar diri diri insan bile yakarlar.Ama hiçbir suç cezasız kalmaz.Herkes mutlaka cezasını çekecek.Çekmelidir de!..
Şimdi burda duralım!Taa yıllar öncesine gidelim.
İlk okulu bitirmiş,bir yıl hayvan otlatmıştım.
---Ben okuyacağım diye,tutturdum.Sağolsun ilk okul öğretmenim bize bu sevgiyi aşılamıştı.Annem araya girdi.
--- Köyde okuyan yok.Bu çocuk gitsin okusun,dedi.Babam sesini çıkaramadı.Oysa babam okumuş,annem cahildi.Okumama karar verildi. Orta Okul kazada idi.Kaza oldukça uzaktı.Araba ve yol yoktu.Eşeklerle gidip geliyorduk.Sonra köyümüzün ilk şoförü olan Kabir Üsük (Hüseyin Yüksel)bir kamyon aldı.Askerden alma bir kamyondu.Hacı Ford diyorduk.Bir yıl Hacı Fordla gidip geldik.Kamyon kasasında.Bir yıl sonra Kabir Üsük otobüs aldı.Uzun burunlu bir austündü.Acayip bir çalışması vardı.Köyde bütün çocuklar onun çalışmasına bayılırdı.Hır hır hırrr diye çalışırdı.Artık külüstürde olsa bir otobüsümüz vardı.Kışın battaniyelere sarılır öyle yolculuk yapardık.Galiba arabının kaloriferi bile yoktu.Ekmeğimizi,yiyeceklerimizi,odunlarımızı güzden çuvallarla getirirdik.Onları yer,bitince yine çuvallar dolu gelirdi.Bu ta Orta Okulu bitirene kadar devam etti.Çoğu zaman yetmezdi.Sıkıntı çekerdim.Yalnız kalıyordum.Küçük bir çocuktum.Yemek yap,çamaşır yıka,soba yak. Hatta o zamanlar kazada bile elektrik yoktu.Motorla günün belli saatlerinde veriyorlar,bizim gibi kirada duranlar gaz lambası yakıyordu.
Ben vaktimin büyük kısmını okulda,tatil olduğu günlerde ise kütüphane de geçirirdim.Bir çok alışkanlığı kütüphanede kazandım.Kütüphane görevlisi yaşlı biriydi.Belki de ilk okul mezunuydu.Benim okumak istediğim kitapları çoğu zaman vermek istemezdi.Sebep sorunca;
---Sen bunları anlıyamazsın,derdi.Bense zorla alır okurdum.Hatta zaman zaman ona da anlatırdım.Dergileri en ince detayına kadar inceler,bütün gazeteleri reklamlarına kadar okurdum.Klasiklerin hepsini kütüphanede okudum.Ömer Seyfettini,Yahya Kemali ve daha nice ünlü yazarı kütüphane de tanıdım.Onun için kütüphaneye çok şey borçluyum.Bu gün bu yazıları okuyorsanız o kütüphaneler sayesinde.
Kim bilir, yaktığınız o Şırnak Kütüphanesinde benim gibi kaç çocuğun hayallerini yaktınız?..
Bunu düşünmeden konuşanlara yazıklar olsun.Bu kütüphaneyi yakanları ne bu millet ne de Allah affeder.Hepsine lanet olsun!
Devletin okulunu yakıyorsunuz.Allahın evine kurşun sıkıyorsunuz.Bu nasıl bir insanlık ayıbı?Anlamak mümkün değil!
İnşallah bundan sonra böyle yakma,yıkma olayları olmaz.Olursa hiç kimse bunları ve o bölgedeki insanları asla affetmez.İçerimizde yara olarak kalır.Bunu hiçbir insan yapmaz.Eğer olur derseniz;Biz de deriz ki;
BUNLAR İNSAN DEĞİL!

Kemal DOĞANAY