UCU YANIK MEKTUPLAR – 24

Sevgili Ayışığı’m…
Persembe günü öğleden sonra sınıftan erken çıkarak seninle buluşacağımız istasyon tarafına yöneldim. İstasyona varmıştım ki sizi istasyonda gördüm. İstasyona yalnız geleceğini tahmin ediyordum. Fakat; yanında Fatma ve Yıldız da vardı.
Haftada iki defa İstanbul - Bağdat Expresi İslahiye de bir saat durur ve yolcuların giriş çıkış işlemleri yapılır. Bu arada İstanbul Bağdat Expresi İslahiye’li gençlerin seyir temaşası olur.
Sizi gördüm, siz de beni gördünüz. Yanınıza vardım. Merhabalaştık. Yürüme ye başladık. Seninle konuştukça heyecanlarım dağıldı. Fatma ile Yıldız şakalaşarak önümüze geçtiler. Seninle arkada yürürken sanki uçuyordum. Konuşmaların nazik ve tek tek akıcıydı. Sanki uçuyorduk, ben öyle hissediyordum. Birkaç defa ayaklarımız tren raylarına takıldı. İki defa seni tuttum düşmemen için. Derslerini sordum, şiir sevip sevmediğini sordum. Sen kısık ve yavaş sesle; “Beni seviyor musun” dedin. “Seviyorum” dedim.
Arkadaşlarından biz geride kalmıştık. Bana yeni bir şiir ve hatıra defteri uzattın ve “Hediyem olsun” dedin. Kavaklık hizasına gelince ayrıldık. Siz eviniz tarafına arkadaşlarınla, bense değirmenler tarafına devam ettim.
Sanki parangaları kırmıştım…
Uçuyordum.
Hoşça kal Ayışığım…

29 Nisan 1960 – İslahiye


İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul


Not: 15 yaşındaki bir kıza, 16 yaşındaki bir gencin mektupları.

Kaynak: “UCU YANIK MEKTUPLAR” Mektuplar kitabı. (Metin Ofset 2000 – Adana)