Dönmez ki zaten istesen de dönmez zorla döndürmeye çalışan yapmacık ,sırıtan edebi hiçbir değeri olmayan şeyler meydana getirir adına eser diyemediğimiz....kepçen dolacak ki karşıdakine sunabilesin....bu yüzdendir zaten şiirimizin,türkümüzün hüzünle beslenmesi...hüzün mayasına gark olmayan gönülden eser hamuru çıkmaz,hüzünle beslenmeyen hiç bir şiir,hiçbir yazı,hiçbir şarkı,hiçbir türkü bamtellerimize dokunmaz...ben bunu bilir bunu söylerim...özlem duyacaksın ki yolları gözleyen tutkulu bir sevda ehli olacaksın,acı çekeceksin belki ızdırap içinde kalacaksın ki sevgilinin kapısının eşiğine yüz sürüp ,tokmağına vurmaktan hâyâ edip el süreceksin ve o eşikte olmanın hazzını iliklerine kadar hissedeceksin...bu yüzdendir nicedir yazamayışım bu yüzdendir usta bir şairin cambazın ipte oynadığı gibi kelimelerle oynayamayışım...şükretsem mı üzülsem mı bilmiyorum ama hüzün yok bu günlerde hayatımda hüzün mayasına gark olmayan ne bir şiirim ne bir yazım hatta ne de bir resmim var tipik Türk kadınıyım hüzünle besleniyorum hüzünden zevk alıyorum hüzünden beslenmeyen hiç bir eser bana zevk vermiyor demini almamış çay gibi geliyor yazmış olmak için yazamıyorum ....uzun lafın kısası demini almamış çay gibiyim bu sıralar ....
Bu yüzdendir nicedir yazamayışım ,bu yüzdendir kelimelerle oynayamayışım...aşkın şehrine dalamayışım... Bilmem belki kepçem boşalmıştır,belki de hiç dolmamıştır...ülkü kara