Neden kadınlarımızı incitiyoruz!
Sormadan anlamadan,
Anlatmadan, öylesine,

Şuursuzca,
Bazen boş vermişliğe başkasına olan hıncımızı onlardan çıkartıyoruz.
Elinin altında ya başka şeye sinirlenir, ses çıkartamayışlarımızın faturasını onlara kesiyoruz.
Erkeğin canı istediğinde kadınını seviyor, sonra da kırıyoruz.

Gülü kokladıktan sonra neden çöpe atıyoruz, filiz verse erkek daha güzel olmaz mı
Üstünlük kurma çabaları neden? Yaratan emanetinize güzel bakın dememiş midir?

Ana kucağında yetişmemiş midir bir erkek?

Misk-i amber kokusunu ondan almamış mıdır? Kadın değil midir doğuran?
Hep onlar mı bizi anlayacak?
Peki, biz “onları” ne zaman anlamaya başlayacağız?
Hep şiddet, dövmek, fiziksel üstünlük, can olanı ezmek bu mudur erkeklik?
Sonrasında da af dilemek çoğu erkekte,

Ahh Hüseyin, Ahh
Kim ne kadar erkek?

Ne kadınlar gördüm erkekten daha erkek,

Anlamak anlaşılır olmak değil midir? bir hayatı hep mutlu kılmak, fedakarlık değil midir? asıl olan, iki canı bir yapmak değil midir? sevgiye aşka ekmek

Kadın ekmek su gibi ihtiyaç,

Çiçek görmek gerek onları ki, erkeği gül bahçesine çevirsin, kadın unutmaz yapılanı, duygudur o, yürekleri yeşerten,

Huzuru acıya ekmeyelim, erkek erkekliğini, kadın kadınlığını bilmeli, okşamalı bilinmeyen notalarını, melodiler bulunmalı karşılıklı, monotonluğa ekmemeli güzel geçen yaşamı, yedek bir hayatımız yok, iki kez gelmiyoruz dünyaya birbirimizin değerlerini bilelim, hoşgörü ile yaklaşıp, negatifliği pozitifliğe çevirelim, fedakârlığa serpiştirelim, çiçekleri soldurmayalım,

Erkek tohum kadın filiz vermeli, kadın filizi erkeğini yeşertmeli.

29.03.2009-Hüseyin AKÇAM