Böyle hafta ortası,böyle Cumartesi’den önce,böyle güneşin ülkesinden
sen mi geldin seke seke..
Sana şimdi hangi düşlerimi betimlemeliyim,ya hangi sokağın
yüreğimde dünyaya açılan kapısı olduğunu betimlemeliyim..
Dün gece bir yazımı köşesinde fotoğrafın olan boyaynasının karşısına
geçerek okudum..O aynada aksini çoğaltıp durdum..Bu sabah
bir adım ötemde varlığını bilmek etrafa bir Cumartesi neşesi saçıyor..
Göğü katlayıp sırt çantama koymak istiyorum..Öyle kırılgan öyle naif ki
duygular,henüz şakaklarıma kır düşmemişken yerleşik aşklardan
düşler devşiriyorum ömrüme..Oda da geniş bir orkestra,
duyumsuyor musun ..
Bitmeyecek bir kitaba sığınır gibi sokuluyorum satırlara..
Bir öpüş mesafesindesin ya,durma sen de sokul şimdi..
Yüzümde yeni yetme bir aşığın yüzündeki masum afacan utangaçlık..
Sesimin içiyle konuşuyorum seninle..
Şimdi sen böyle hınzırca,böyle güleç güleç,böyle akşam üstü,
böyle herkeslerden habersiz geldin ya,sabaha mavi bir gülüş
çiçek açar el sürdüğün yaşama..

Ah kim bilir bu kaçıncı sessiz ve ıssız gelişin kentime..
Lambaları gözkamaştırıcı güzellikte olan sokak,
belirsiz bir ufuktan doğan ışık kaynağıyla daha da aydınlanıyor şimdi..
Bilsen,kaç dergi köşesinde derledim sevinçlerimi,
politik portreler üzülmesin diye kaç sinema afişine adını düşürdüm..
Şimdi,yalnızca sözcükler yırtıyor sessizliği..
Bir oyunun,kahkahanın bile tam ortasında sen..
Martılar nasıl uçuyorsa yağmurda,sektirmeden
öylece pike yapıyor ardından düşlerim..
Şaşkın kelebekler gibiyim..Bir yanımda gök bir yanımda güneş..
Penceremi açsam ilk görüş mesafesindesin ya,
baharda tomurcuğa durmuş çiçekler kıskanır gülüşünü..
Hafta ortası gökten lapa lapa fesleğenlerini boca ettin..
Ve ben herkeslerden önce eğilip birer birer topladım yerden..
Sen,dünyaya gözlerini açar açmaz ağlayan bebeğin masumiyeti,
bayram şekerine dünyayı değişmeyen çocukların sevinci,
Sesimin içiyle seviyorum seni..

-Yatılı okulların gece firarları gibi ürkek ve asi kaçışlarınca doluyum..
Tut beni gökyüzü adlı uçurtmam!
Kollarımdan al beni..Yüreğine sar,yüzüne,boynuna sür-


Postacısını kaybetmiş bir zamanda elimde bir fener,
Diyojen’i arıyorum..Hayta bir sonbahar gibiyim,yapraklarımı
savura savura döküyorum içime..Sırt sırta veriyoruz incir ağacıyla..
Derin derin nefesliyorum güzelim özlemin kokusunu..
Yokluğuna yazılmış mektupları düşünüyorum,düşünürken bedenime
hücre soğuğu yürüyor..Birlikte söylenen şakılar ve evrensel düşlerim içimi ısıtıyor..
Cumartesi sarkacında zamanla yarışıyorum..
Kimsecikler kalmadı sokakta..Küpü kırık gecede acemi figüran telaşınca
ışık topluyor bedenim..
Göğün kalbinde bir kaç yıldız beni süzüyor..
Islığımda denizci şarkılarıyla karşılık veriyorum..
Melodisi kusursuz bir ayna gibi içyüzlerini,arkasında gizlenen sırları düşürüyor..
Çarpan bir yürek gibi seviyorum seni,Su’da suretini..
Adanmışlığımla ezberini bozuyorum hayatın..
Formüllere,hesaplara,kurallara uymuyor düşlerim..
Özgüveni artıyor ütopyalarımın,damarlarıma militan duygular yürüyor..
Mutluluktan kaçış yok Godot (!)anlıyor musun..



Mevsim papatya kırılganlığı
içimde kardelen sevinci
dilimde sırılsıklam bir şarkı
içimden geçenleri bir söylesem!
bu sabah bana gülüşünü verir misin..

Seni ’Kayıp gölgeler kenti’!
İnsan saçlarıyla oynarken bile sevebiliyor seni
Su’da yakamoza dokunmaktır seni sevmek
seni hercai!
seni baharda son yaprağın düşmesini bekleyen ağacın dalı
tut ki gökyüzü okşuyor usulca yüzümüzü
seni sevmek
’sebepsiz gülmektir’ dünyaya

Ey beni düş kırıklarımdan yeniden canlandıran anlam/
gizemli heyecan
Bin yıllık özlem
Seni sevmek her dilden
Her dilden
Her ırmaktan
Seni sevmek izdihamdır



02.12.15..04.00..