Ortaokul 1. Sınıftaydım....bana resmi sevdiren ,resim yapmamda cesaretlendiren ilk konuyu hiç unutamam...hiç kimseninkine benzemesin istemistim resmim...bu kararı vermeme sebeb arkadaslarımın hepsinin hemen hemen aynı şeyleri yapmasıydı...konu: yaşamak istediğim yer...ben herkesin aksine ormanda küçük bir kulübenin önünden akan dere şıltısına eşlik eden çayırlarda çiçek toplayan biri değil , devasa apartmanların arasından geçen ana caddelerdeki trafikte ışıkta bekleyen , beklerken tepemde bir uçak geçen, denizin rüzgarlı uğultusunu ensemde hisseden biri olmak ,insanlarla kalabalıklarla içice yaşamak istemiş bu aklımdan gecen her şeyi resmetmeye çalışmıştım...uzun lafın kısası ; bu gün aynı konuyu öğrencilerime verdim...sonuc yine kaçınılmazdı: sınıfta resmi en iyi olan bir kişi ufukta gemileri olan deniz manzarası yaparken diğer herkes minik kulübe ,orman,dere ve dağlar................................................. .......sıradışı düşünmeyi öğrenmedikçe sanatçı ruhumuzu keşfedemeyiz