1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
960
Okunma
Birisini sevdiğinde onun biryerlere hapsolmasını istersin. Sanki
saksıda ağaç yetiştiriyor gibi olursun; sırf kökleri değil koskoca
ağacı sonra da onu öldürürsün. Ağacın göğe ermesi ,yayılması gerekir.
Çiçekleri pek çok kişiye parfümünü yayacak, dalları birçoğuna gölge
sağlayacak;meyvalarından çok kişi yararlanacak . Elbette kökleri senin
içinde,ama ağaç büyümeye devam ediyor. Ve aşk aklına gelebilecek en
büyük ağaçtır; tüm gökyüzüne yayılır,hapsedilemez biryerlere
kapatılamaz. Onu sınırlandıramazsın. aşkın doğası sonsuzluktur
Osho
Cevap Yaz