Yazsam kıyamet,sussam kıyam’et!!
Çetelesi benden yana kabaran mekruh fikirler, karmaşa zulalamaktan öteye gidemedi cebimde.Sarkan düşünceleri saklamak güç arka cebinde, yarısı yüzünden akarken hemde.En acısısnı secmek için kurgulanmıs ellerimiz ve parmaklarımız sanki gözyasını silmek için yaratılmış
nasıl bir densizlik acıyan yerine koşmak..
deli gibi koşarken yakaladıgımda
ikna ettim kendimi cokta akıllı olmadıgıma
yuzumden düşen bin parcayı ucu ucuna eklersem beyaz bir kagıtta ,yırtarım
yırtarız.
her düşünde her yazın,da kendinii siyahlarla goge kaldırıp kefenlemesinide biliriz.topraga yuz sürüp yesermesinide.
gec uyuruz kadeh tokusturarak güne başlayan kent zebanilerinine ragmen
onların yuzunden mi bilmeyiz ruhumuzdaki aci çökeltinin kaynağını,ararız sabaha kadar
çok alaka!!
en son kendimize gitmeyi unuturuz
ne alaka derken unuttugumz gibi..
çarka adaptasyon sürecidir kimse suclu degildir
ya herşeye ağlar göz dedigin ya herşeye güler neticede
kantarı bozuk tartimi bozuk sistem düzensizliğinde işler sistemin,
sen bile dur diyemezsin..
aslında mekaniği bozuldu ruhun , seslerin tensel temasına mahkum edildi kulak tözü .
İsyanim var kufurlerim var,modernize edilmiş hislere en çok ona yazıyorum
yalnız degilim
kendi benliğini terkeden nakliyeciler gibiyiz hepimiz..
birazdan dönecegim bana diyeli kaç yıl oldu

Ucundasın unutulmus sen’in
kendi ücraliginda gramafon seslerini ožledin mı
miadı dolmus çocuklugun gelmiştir aklına
Koy bir plak iyisimi,
kalan ukdeleri ,yarım umutları kağıda dök
-Agirmi satırlar kaleme..
devam et
en masum cinayettir yazmak..

songül eski(şiar)