DEĞER(SİZ) YARGI(M)

Yeni tanıdığımız ya da değerinden fazla değer verdiklerimizle ilgili bir söz vardır “Üç kuruşluk insana beş kuruşluk değer verirsen kendi değerini alır kalan iki kuruşa da seni satar” diye. Üzülerek görüyorum ki sanal ya da reel gerçek yaşamda sürekli karşılaştıklarımız çok daha önemli kendini tanıtmaya çalıştıklarının aksine bir sonuca ulaşınca insan hüsrana kapılıp üzülerek bu deyimi hatırlıyor ne yazık. Yeni tanışıyorsunuz kibar, nezih, kültürlü, eğitimli, tecrübeli, seviyeli insanlar imajı işliyorlar insan doğal olarak da söylenenlere inanıp aksi ortaya çıkana kadar doğru sayıyor ama sonuç öyle olmayınca insanın güveni sarsılıp kendine bile kızdığı oluyor haddinden fazla iyi niyetle değer verdim diye. Ne demiş ünlü düşünür “Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol” bu sözü düstur edindiğimizden yanılıyoruz işte.
Sıradan kişilere hadi neyse bir nebze hay hay da ama aksine söz konusu kişiler arasında toplumumuzda değer verilen genel kabul gören meslek erbapları, makam mevki sahipleri, eğitim, görgü kültür sahipler seçkin değişik mesleklerden kişiler olunca işler daha bir karmaşıklaşıyor hayrete düşüyorum. Örneğin doktor, avukat, hakim, savcı (genelde emeklilerdir) mühendis, öğretmen, subay vs kişilere kesin değerli asgari bir düzeyleri vardır düşüncesiyle hatta kendilerini takdim esnasında çizdikleri profille sizde bir intiba bırakıyorlar. Ama zamanla genelde tek tek ara ara bunlar onca toleransa rağmen eleğin altına geçince, verdiğiniz değerlere layık olmadıklarını görünce insan demeden edemiyor neden diye kendini farklı tanıtma çabası neden acaba ya da neden söyleminle eylemin aksi diye. İster istemezde ekliyor insan bu ikiyüzlülük, riyakarlık, yada yalakalık veya çıkar için eğilip bükülme, değişkenlik, döneklik neden değer mi, yüzünüz kızarmaz mı. Kişiler ya da olaylara olan görüş, düşünüş ve kullandıkları ifadelerle bir şekilde ele geçen gerçekler ne kadarda bağdaşmaz ve ters aman tanrım bu ne korkunç durum, insanlık nerelerde ne halde. Dejenere olan birçok değerler gibi ahlak, saygı, erdemlilik, nezaket, efendilik ve manevi değerlere ek insanlık elden mi gidiyor acaba. Hani derler ya insanlık sende kalsın diye sahi insanlık nerede kaldı acaba?
Elbette kendinden emin özgüveni tam olan kişiler kendini ön plana çıkarıp farklı tanıtma dertleri, gayretleri yoktur ve onlar da seçilirler zaten. Bu yazıyı neden mi kaleme aldım iğne kime sorusu olabilir ama bunu kendi üzerine alacak o kadar çok kişi var ki okur okumaz onlarca kişi kulaklarımı çınlatacak bay ya da bayan. Zira kusurları o kadar net ve ortada ki kesin bana dedi diyecekler ama ortalığa çıkamayacaklar. Kişilerle (ben dâhil) ve olaylarla ilgili ifadeleri net ortada iken bir şekilde tam tersine görüş ve ifadeleri (yine benle ilgililer de dâhil) ortalarda dolaşınca çok basit, bayağı verdiğiniz edere hiçte layık olmadıkları anlaşılan kişileri yadırgıyor hatta yüzlerine bakasım bile gelmiyor. Sahi değer mi bu yapılanlar acaba ya da bu gerçeğin gün yüzüne çıkma olasılığını hesap etmediler mi? Bir insanda şeref, haysiyet ne kadar önemli değeri ne kadardır çok ucuz olanlar yüzleri çabuk mu eskir acaba.
Bana kalırsa hiçbir şeye değişilmez insanlık onuru, herkes kendi olmalı, nokta kadar çıkara virgül gibi eğilmemeli. Kısacası insan dostunu, arkadaşını değerli, doğru dostlardan seçmeli seçmeli de bu zamanda dostdoğru dost çok bulunur be dost. Dost dediğin dürüst, temiz çıkarsız, umarsız ayna gibi olacak ki kendini ona bakarak düzeltesin. Dostdoğru dostlar güzel dostlar başına, şimdiden hazırım sahte dostlar taşına. Sevgilerimle.

Mete YILDIZ (ŞİİR YILDIZI)