VALİ
Emin amcamın büyük kızı Emine Resul Karaca’yla evli. Resul, eniştemiz oluyor. Eniştemiz de ben ona “Emmoğlu!” derim. Emmim kızıyla evli ya, emmoğlu sayılır. Takılır arkadaşlar Resul’a:
-Yahu sen ne zaman Topaloğlu oldun?
Doğrusu Resul da hiç bozuntuya vermez:
-Adamlar beni bağrına basmış. Siz olsanız adınızı da değiştirirdiniz.
Emmoğlu Resul kaynanasına, kayınbabasına bir kez olsun saygısızlık etmedi. Hele hele kaynanası Bakiye’yi anası gibi sever, sayar. Emin amcamla pek yıldızı barışmadı. Araları hep limoni idi. Yine de bir günden bir güne kayınbabasına yüksek sesle hitap etmedi.
Uyumlu ve mutlu bir evlilik onlarınki. Üç çocukları oldu Resul’la Emine’nin. Çocukların aile eğitimi mükemmel. Okulda oldukça başarılılar. Okuyorlar. Emin amcam pek severdi okuyanı, yazanı. Bir gün dedi ki damadı Resul’a:
-Maşallah maşallah! Çocuklar bize çekmiş. Bak ne gozel okuyollar.
Resul itiraz etti:
-Niye bize n’olmuş?
Emin amcam ısrarcı:
-Sizde o gader okumuş naziyo?
Resul Çonalar’dan Çona’nın Memet’in oğlu. Oğulcuk’ta Çonalar’ın inadının üstüne yoktur. Çona damarı tuttu bizim emmoğlunun:
-Sayalım. Bakalım kimde okumuş çok.
Emin amcam durakladı. Şöyle bir düşündü. Bitirici sözünü söyledi:
-Sizin valiniz var mı?
Bizim kabilede Nurdoğan abi valiydi.Ona göndermede bulunuyor emmim. Resul’da pes edecek göz yok:
-O zamanlar herkes vali oluyordu. Nurdoğan abi de tesadüfen vali olmuş.
Emin amcamın yüzü allak bullak oldu. Kan beynine sıçradı. Kulaklarına kadar kızardı. Çok sinirlendiğinde burnu kanardı. Hiç bir şey demedi. Konu kapandı.
Ne? “Konu kapandı.” mı dedim? Ne gezer!.. Emin amcam Resul’a soğuk davranır oldu. Konuşmuyor. Resul Bakiye ablaya sordu:
-Kayınbaba benimle niye konuşmuyor?
Bakiye abla aydınlattı Resul’u:
-Sen Nurduvan’a tesadüfen vali oldu dimişsin. Ona gızıyo. Ondan gonuşmuyo seninle.
Resul pişman oldu, ama yapacak bir şey de yok. Bir gün Resul’la kardeşi Yusuf Tapanlı’ya pancara gidiyorlar. Arabadalar. Yusuf kullanıyor arabayı. Emin amcam da Gara Mövlüd’ün tarlasını ekmiş. Pancar suluyor. Bunların geldiğini gördü. Hızlı hızlı yola çıktı. Eliyle de dur işareti yapıyor. Durdular. Emin amcam geldi yanlarına. Yusuf arabanın kapısını açtı:
-Buyur İmin emmi.
Emin amcam Yusuf’a baktı:
-Yusuf! Seni severim. Sen doğru adamsın. Doğruyu söylersin. Sana bir şey soracağam. Allah’ı seversen doğruyu söyle.
Yusuf:
-Tabi İmin emmi, sor bakalım.
-Bizim Nurduvan tesadüfen mi vali oldu.
-Sen ne diyon İmin emmi tesadüfen vali olunur mu? Çalışmış çabalamış. Alnının teriyle o mertebeye gelmiş. Adam tesadüfen vali olur mu?
Emin amcam Resul’u gösterdi Yusuf’a:
-Bu senin gardaşın öyle diyo.
Yusuf güldü:
-Sen ona bakma İmin emmi.
Emin amcam rahatladı. Yüzü ışıdı:
-Maşallah maşallah Yusuf. Arabana da maşallah, sana da maşallah!..Hadi işiniz rasgele. Sen doğru adamsın, dedi. Pancar tarlasına doğru yürüdü, gitti.