Önce gözlerin kapanacak .
Birşey göremeyeceksin .
Islak kirpiklerin sarılacak birbirlerine , sımsıkı hemde .
Yalnızlığın teselli vermeyecek o zaman .
Pişman olacaksın bu sefer .
Çektiğin acılar son bulsun isteyeceksin .
Hiç kimse görmeyecek ama .
Yanaklarından süzülen her yaşın gibi ayrı kalacaksın bu hayat maratonundan .
Koşamayacaksın , takat’in kalmayacak .
Bekleyeceksin birilerini .
Ama gelmeyecek .

Bir zaman sonra dudakların , dilin de iflas edecek .
İsyanda edemeyeceksin .
Hayat senle olan oyununa başlayacak .
Başlamayacaksın çünki en başından kaybedeceksin .
Zamanın bol düşüneceksin .
Olmayacak düşeceksin en güzel düşlerinden .
Elin kolun bağlı , imkanlar sanki yalnız sana kısıtlı olacak o anda .
Kulaklarında duymayacak . Aslında bunu istiyordun haketmiştin . Haklı olarak şikayet etmeyeceksin .

Tüm ışıklar sönecek bir anda .
Gözlerin açılacak , kirpiklerin ayrılacak .
Bu defa korkmayacaksın .
İlklerini yaşayacaksın .
Sonlarını unutacaksın .
Gözlerinin önünde öleceksin .
Şaşıracaksın isteyerek .
Bu defa dilinde çözülecek içinde .
Gözlerinin göremediği gerçeğe ulaşacaksın ellerinle .
Pişmanlığın anlam bulacak .
Sebeplerini sonuçlandıracaksın .
Yaptığın hatalardan ders alacaksın .
Ölüsün sen ama .
Bu yaşadıklarını aslında yaşamayacaksın .
İşte o anda tüm ışıklar yanacak .
Birden doğrularak uyanacaksın .
Nefesin capcanlı olarak girecek ciğerlerine .
Kalbin bambaşka atacak o zaman .
Yaşadıklarının etkisinde söz vereceksin kendine .
Unutmayacaksın bu değişimini .
Ve 4 elle sarılacaksın güzel şeylerinde olduğu bu hayatına .

Ebubekir Ocak T.K.