sevgili babam, bugünde yanımda olmayışının bilmem bin kaçıncı günü. sensiz geçen günleri saymak o kadar zor ki. beni bıraktığında 21. yılımı yaşıyordum sen ise 48. yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki ben bile kayboluyorum bazen. keşke diyorum, keşke hayatta olsaydın, keşke yanımda olsaydın. akşam saat 6 olunda gözlerim kapıda hala. elinde üç ekmeğinle içeri gireceksin sanki. ellerin üşümüş soğuktan, kulakların kıpkırmızı olmuş sanki. selamun aleykum diyip içeri gireceksin ve ben ellerini sımsıkı sarıp öpecem sanki. Ama olmadı, sen gelmedin. akşam 6 oldu sen gelmedin 1396 kere akşam oldu sen yine gelmedin. geçen gün yine Yakutiye Araştırma Hastanesinin onkoloji servisine gittim, orada da yoktun. artık rüyalarımda da gelmiyorsun. üşümüş ellerinin yerine soğuk mezar taşını öpüyorum. rüyalarımda seni görebilmek için her gece fotograflarına bakıp öyle uyuyorum. baba ben seni çok özlüyorum. gelemezsin biliyorum ama beni rüyalarımda yalnız bırakma. seni tekrar rüyamda görmem dileğiyle, sana cennet gerek mekanın cennet olsun babam..