Seni ararken kendimi kaybetmekten yoruldum diyor şebnem. Bulduğumu zannettiğimde kendimden ayrı düştüm diyor.
Aslında ne demek istediği benim için hiç önemli değil. Benim anladığım şey daha ağır basıyor gerçek anlamının o olduğuna. Aslında söylediği bu iki cümle kendimde farkettiğim bi durumu açıklıyor. Bu şarkıda bile kendimi bulacağımı sanmazdim ama oldu ışte .
Hani diyor ya seni ararken kendimi kaybetmekten yoruldum diye. Hayır diyorum kendi kendime, öyle bir sey yok. Evet arıyorum seni, diyorum sana kendimi de kaybediyorum doğru. Ama asla yorumladım hiç. Senin icin kendimi kaybetmeyi, seni kaybetmeye yeğlerim.
Allah allah diyorum. Kızıyorum şebneme . Sonra diyor ya . Bulduğumu zannettiğimde kendimden ayrı düştüm diye. İste tam burası eritiyor beni.
Evet bende kendimi bulduğumda kendimden ayrı düşüyorum. Kaybolduğum yerde kalmak istiyorum. Aslında bulduğum asıl kişiligim bu degil diyorum kendi kendime. Benim kendimi kaybettiğim yer kendimi bulduğum yermiş her zaman. Seni aramadigim zaman ben kendimi kaybediyorum.
Sonra bu müthiş sözleri yazan kişiye minnettar kalıyorum. Birgün sebnemin beni yalnız bırakacağıni sanmıyorum. Sözdeki sanatı yakalamak buymuş ışte. Bazen basit bir sözden bile en derin anlamıyla kendini bulmakmis. Bunu yapmaktan hoşlandığım için birgün asla müzikten sıkılacagim aklımın ucuna dahi gelmez.