Bir ilkbahar havası, bir yaz akşamı gibidir huzurun, soludukça solurum içime. Seni mi soluyorum yoksa nefes mi bilemiyorum. Lâkin sevgili sen varsın diye daha güzel nefes alıyorum o kesin, biliyorum..
Nereye bakayım, nereye gideyim diye düşünmüyorum. Çünkü her yolum sana çıkıyor bunu biliyorum. Her adımım sana doğru geliyor. Sağım neresi, solum neresi diye düşününce cevabini sen solumdasın diye verebiliyorum. Yoksa nerden bilirim solumun güzel olduğunu. Solum sensin, sonum da sen ol sevgili...
Şu ana kadar gördüğüm bütün güzellikler, meğer bakışların kadar güzel değilmiş. Bakışların diyorum ah bakışların, aklımı aldığından beri kendime gelemiyorum. Varsın aklım yitirilsin, varsın ne yaptığımı bilemeyeyim, yeter ki bakışlarından gelsin ne gelecekse başıma. Sen varsın ya yanımda, derdim gitmese de derdimi unutuyorum bir an. Ve derdim aklıma gelince güzeldir diyorum, çekerim ne olacak diyorum. Derdimi güzelleştiren sevgili, her halim seninle güzeldir bilesin. Dizinin dibinden asla ayrılmam bilesin

Huzur diyorum huzur, hani sözlerini duyunca gönlümü ferahlatan şey. Ben sözlerini duyayım sende kalayım ebediyen, sende bende kal. Ve bir huzur sokağı bulalım, bütün kaldırımlar sen koksun, tüm sokağın duvarlına yüzünü çizeyim ve o sokakta sadece biz yaşayalım. Her günümüz bayram olsun, sen hep şiir ol, ben boş gördüğüm her taşa her duvara adını yazayım, sana olan aşkı yazayım, hasreti nasıl güzelleştirdiğini yazayım. Bende şair olayım, yani şairin olayım ve sende sadece benim şiirim ol. Bir tek şiirim sen ol, Hep yanımda ol.

Bu hallerime bakma, sakın aldanma. Şapşal mı dersin, şaşkın mı? Her ikisine de kabul, eyvallah. Bilirsin aşkı gören mantığı görmez. Aşkı bilen mantığı aramaz. ne yaptığımı, nere gittiğimi, ne dediğimi bende bilmiyorum. Çünkü bana aşk çarptı…

Yusuf BİTİM