YİNE AKLIMDASIN

Sen ey özlenmesi mecburi, özlendikçe özlenen yâr. Sen ey kalbimi, aklımı esir alan, beni gülüşlerine bağlayan yâr, yine düştün kalbimden aklıma. Düşlerim seninle dolu, seninle yorgun. Ama bu yorgunluk yormuyor beni, aksine daha mutlu ediyor beni. Çünkü özlediğim, çünkü beklediğim sensin. Seni düşündüğüm her an, içime heyecan doluyor hem de bardaktan boşalırcasına coşkulu bir şekilde. Ve o an anlıyorum seni özlediğimi. Ve o an adın hasret oluyor, adın vuslat oluyor. Seni beklerken vuslattayım yâr! Her gittiğinde, her yok olduğunda, vuslatta oluyorum ve soluksuz bir şekilde seni bekleyip duruyorum. Yanımdayken de özlüyorum seni. Yanımda başka, uzağımda başka özlüyorum. Ama yanmıyor canım seni özlerken. Çünkü seni özlemeyi seviyorum, çünkü seni özlerken özlemek güzelleşiyor ve ben özlemeyi sende seviyorum.

Benim gökkuşağım sensin. 7 değil 8 renksin. Ne kırmızı ne mavi ne yeşil ne mor ne pembe, sen aşkın rengi, sen hasretin rengi, sen sevdanın rengisin. Doyumsuz olduğum, baktıkça baktığım, yandıkça yandığım, bekledikçe beklediğim, gördükçe gördüğüm sensin. Adın başka güzel duruyor aklımda, gülüşlerin bambaşka vuruyor kalbime. Hiçbir şeyin tadı yok, sesinde bulduğum tat kadar. Hiçbir şeyin tadı yok, varlığını hissettiğimde aldığım tat kadar. Sen adıma, sen yanıma, sen yarınıma yakışan güzel, sen gönlüme sen düşlerime yakışan güzel, söyler misin bende yakışır mıyım gönlüne…

Yusuf BİTİM