insanların en büyük hazinesidir insanlık oysa kimse bilemez kıymetini o kadar yanlışları olurki birbirlerini kırıp dökerler.sözler bir yük gibi ağır gelir söz söylene..şimdilerde satılmış ruhlar yazar oyunları bizeyse oynamak düşer.bazıları o oyunu hevesle oynar bazıların yürekleri kan aglayarak.
sanki insanlar meslek sayar elinin tersiyle iter insanlığın kıymetini bilemez sırf egoları birazdaha kalksın diye küçümserler karşısındakini.kendini önemli biri gibi gösterip sanki biz yanlışız gibi ahkam keserler.aslında çamura batarlar battıkça içlerindeki zerre insanlık kaybolur insanlar ölür ama insanlık hep kalır bir gitmeyen o dur.herkes kaybettiği insanlığına üzülmek yerine kimileri hırs kurbanı olur kimileri menfaat ugruna..
keşke becebilsek insanlığımızı kaybetmeden yaşamayı,en zor olan budur gerçekten küçümseden karşımızdakini sevmeyi..
yaşadığımız dünyada en zor kazanılan meziyetlerden biridir. zordur insanlık, insan olmak.
Adamlığın beş kuruş etmediği bu dünyada adam olabilmek ne güzeldir aslında kimse bilemez değerini,bazıları satmıştır adamlığını,ruhlarını çaba sarfetselerde herkes adam olamaz kimilerin karakterinde yoktur kimilerin zaten ölmüştür içlerinde .adam olmak öylesine bir karakter meselesidirki;insan yüreğini koyabilmeli.taşıdığı o yürek adam gibi adam olmalı yoksa atmalı yüreğide sevmeyide..
Bir şair derki;bir bedenle yetinmeyip bütün bedenlerden tad almaya çalışana erkek;bir beden ve bir kalbe aşıksa hayatını o bedene adayana adam denir.şu dünyada adam kalan nadirdir.

eger bir insanda yüreklerinde zerre insanlık kalmışsa zaten adamdır bazılarında insanlıkta kalmamışsa adamlığını sormamalı çünkü yoktur zaten.ilk insanlığını kaybeder sonra adamlığını..!