0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
629
Okunma
Gözlerinden başlayan yolculukta kalbindi rotam. Her zerreni ezber etmişken, kalbine ördüğün görünmez duvara çarptım. Parçalandım, belki azda olsa duvarda da bir çatlak oluşturdum. Parçalandığıma değilde, kalbine girmeme engel olan duvarın canını yakmasına ağladım... Çarpmanın etkisiyle hafızamı yitirmiş olsam gerek, çıkış yolunu bulamıyorum. Bulsam da çıkar mıyım bilmiyorum... Çünkü çatlaktan süzülen o tarifi olmayan ışığın büyüsüne çoktan kapıldım; öyle ki o ışık için duvarda bir parça olmaya razıyım...
