Hayallerim vardı Sahtegi. Yaşayacak ve görecektim. Koşacaktım güneşe doğru, tutunacaktım kuşların kanatlarına. Bir pelikanla tanışmak istiyordum gökyüzünde. Ona bir isim verecektim. ayağına bir ip bağlamadan sahip olacaktım ona. Ne hadsiz bir kelime şu sahip olmak. Her kullanışımda düşündürüyor beni. Sık sık cümlelerimize uğruyor ancak bir türlü karışamıyor içimize. Uzatıyorum Sahtegi. Uzatıyorum ki geciksin bir miktar itiraflarım. Ahh Sahtegi. Duyuyor musun? Duyuyor musun beni diyecektim ama hoşlanmıyorsun düz yazıda kafiyeden. Hayallerim Sahtegi. Çabaladım. Koştum peşlerinden. Tuttum. Ellerime aldım hepsini. Sardım sarmaladım. Mutlu oldum. Kahkahalar attım. Bir yaşlıyı karşıdan karşıya geçirdim rüyalarımda. Yaşlıları çok severim bilirsin. Topladım da hepsini öptüm ellerinden bir bir. dudaklarım uyuştu Sahtegi,ama kalbim... Şimdi ise bekliyorum. Fark etmemişim ben. Fark edememişim. Ben hayallerime tutundukça anam ağlamış. Çok ağlamış hem de. Öyle ki Sahtegi göz yaşları iz yapmış yanaklarında. Ben şenken anam sanki dul kalmış. Nasıl göremedim? Onu yakmışım Sahtegi. Bırak eylemlerimi kelimelerim bile incitmiş. Öyle masum ki. bir ana sahtegi, bir ana nasıl temizse öyle temiz o da. Ama kederleri karartmış yüzünü. Ben nasıl bilemem? Nasıl hissedemem. Aylar geçti Sahtegi. Her gece o sızlarken ben nasıl yaşayabilmişim? İnan anlayamıyorum. Yok olmuşum ben onda. Beni nefes aldıkça yüreğinde eritmiş. O da bilememiş Sahtegi. Ne yapacağını neye sarılacağını bilememiş. Koşup tutamamış beni.Her gece rüyasında karalar içinde görmüş. Ellerini uzatmış ama ben hissetmemişim. İşte bugun Sahtegi. Ne olduysa bugün oldu. O kapıyı kapatırken bir haykırışı vardı Sahtegi işte o an anladım her şeyi. Öyle bir ahh etti ki... Ben iyi olmaya çalıştıkça anamı yaralamışım. Bu mümkün mü Sahtegi? Ben gök yüzüme koşarken onun kafasını mı ezdim? Soruyorum, ne olur hoş gör beni. Gittim arkasından. Kucaklamadı. Kucaklayamadı. Birikmişler yüreğine. İzin vermediler. Arkasına bakmadı Sahtegi. Son kez göremedim gözlerini. Benziyor gözlerimiz birbirine. Aynaya baktım uzun uzun. Çok baktım Sahtegi. Biraz daha baksaydım delirecektim. On saniye daha kalsaydım orada yok olacaktım. Gitti Sahtegi. Dayanamadı, Gitti. gelir mi Sahtegi? Yalvarsam ve yakarsam. Dualar etsem. Desem ki geri ver onu bana. İşitilir mi sesim? Ne olacak şimdi Sahtegi. Beni devasa bir yaratığa dönüştüren o güzel anlarım nerede? Uğruna kederli bir ana yarattığım heveslerim... Odamda yalnızım ve yoklar yanımda. Her şey geçiyor Sahtegi. Sevinçler de, o göklere çıkaran tutkular da, derin sızılar da geçiyor. Ama yaktıkların sönmüyor. Ve bir de iyilikler unutulmuyor galiba. Balık unutsa o unutmuyor. Anla beni Sahtegi. Bilmiş cümleler kurmak değil niyetim. nasihat... Haddim değil. Yalnız bir serzeniş ya da ne dersen de. O anayı özlüyorum. Ve canı cehenneme tüm tutkuların! Tutku dediğin bir ana öldürmez. Tutku dediğin tutuşturur, yaşatır. Ne kadar da sahteler Sahtegi... Ve her şeyi olduğu gibi bunu da bitişe yok yakın fark ediyorum yahut fark ediyoruz. Hepimiz.