“Komşularımızla mezhep farklılıklarımız olsa da, babamın bilgisine güvenirler bazı önemli işlerine akıl danışıp fikrini almadan başlamazlardı, o yılların insanlarının samimiyeti sıcaklığı bambaşkaydı.”.

Avludaki kaysının dibine iki sandalye ve iki tane de Türk kahvesi istedi babam. Önce sandalyeleri bıraktım gölgesi koyu dalın altına, sonra mutfağa dönüp kahveleri yapmaya başladım ( O zaman evimiz bahçe içinde müstakil yer kattı ,ve mutfak camımı avlumuzda ki kaysı ya bakıyordu) bu arada da Hasan amcayla babamın konuşması ister istemez kulağıma geliyordu.
Konuşmalardan anladığıma göre,Hasan amca biraz birikim yapmış ölmeden eşiyle hac görevini de yerine getirmek istiyordu.
Fakat babama da akıl danışıyordu, iki oğlu ve ikide kızı vardı hepsi evlenmiş yuvadan uçmuştu büyük kızı hariç hepsinin evi barkı da vardı.

Büyük kızının boy boy tam sekiz çocuğu vardı, damadı i madende çalışıyor aldığı para boğazlarına ancak yetişiyordu, yıllardır yakın komşu oldukları için durumlarını çok iyi biliyordu babam.
Dayanamadı ve sözünü kesti Hasan amcanın, eğer sözümü dinlersen ve benim kendi düşüncem ve bence de doğru olanı Hac hayrı yapmak istersen eğer.
İ Evinin önünde iki üç dönüm bahçen var, büyük kızın onca çocukla kiralarda ser sefiller, önce onlara bahçenden yer ver, evlerini de yap, getir yanına hem siz yaşlandınız ele avuca düşünce el atar size de bakar dedi.
Hasan amca, itiraz etti önce “biz yaşlandık bir daha birikim yapmam üstelik hanımda hasta biran evvel gidip ibadetimiz edelim” dedi, ama babam yine sözünü kesti “ yazıktır el alemin Arapına gidip paranı harcayacaksın, Hasan ağa asıl hac kapın dadır , dinimizde de bu böyledir aslında, varsa önce kendi yoksulunun, fakirinin, öksüz’ünün elinden tutulup yardım edilmeli dediğini duydum su ikram ederken.
“Belki de sen haklısın İsmail ağa” dedi yolcu ederken.
Ve hemen damadı ve kızını çağırıp bahçeden yer verdi, biriktirdiği o parayla da evini yaptı, kızını, torunlarını başına topladı.
O fikir babamdan çıktığı için arada kızı, damadı ve çocukları bize uğrar, babama minnetini bildirip elini öperlerdi.
Hasan amca üç sene sonra Hac görevini yerine getirip döndükten sonra, ziyaretine gittiğimizde babama, iyi ki sözünü dinledim, o zaman gitseydim döndüğümde bu kadar iç huzurum olmazdı diyerek teşekkür etti. hatta bu olayı yol arkadaşlarına bahsettiğini, onlarında bir kaçının “bizim etrafımızda öyle çok yapacak işimiz vardı ki, çoğunu ihmal edip geldik keşke önceliği onlara verseydik” diyenler olduğunu söylediklerini bize aktardı...
..........RUHLARI ŞAD OLSUN..

ALİYE UYANIK /BOZOK KIZI

15.08.2015/GEBZE